Erzurum'un Aşkale ilçesinde 19 yıl önce meydana gelen 7 madencinin yaşamını yitirdiği grizu faciasından 46 yaşındaki Zafer Ateş'in dışında kimse kurtulamadı. Ateş, 'Bunun acısı bitmiyor, unutmak ise mümkün değil. Soma ve Bartın facialarını sabaha kadar ailemden gizli ağlayarak, televizyondan izledim' dedi.
Aşkale'de 8 Ağustos 2003'te çimento fabrikası tarafından işletilen kömür madeninde meydana gelen grizu patlamasında 7 işçi yaşamını yitirdi, işçilerden Zafer Ateş sağ olarak kurtarıldı. Yerin 550 metre derinliğinden kurtulup, hayata tutunan evli ve 3 çocuk babası Zafer Ateş, hala o kabus dolu günlerin acısını çektiğini, yaşanan acının hiç dinmediğini ve dinmeyeceğini söyledi.
Facianın meydana geldiği gün 58 günlük işçi olduğunu dile getiren Ateş, olay günü yaşanılanları anlattı. Patlamanın olduğu yerde 8 kişinin olduğunu söyleyen Ateş, ''Bizim, 8 kişinin bulunduğu alanda bir patlama oldu. O ses ile metrelerce uzağa fırladım.Kanlar içinde kalmış, kulağım kopmuştu. Kafatasımda ise birçok kırık vardı. Patlamanın yaşandığı yerde toplam 8 kişi vardı. Kısa bir baygınlığın ardından kendime geldim ve diğerlerine seslendim. Hiçbirinden ses gelmedi. Yanımızdaki aydınlatmalar da söndü. İçerisi karanlıktı, sonra bayılmışım. Kendime geldiğimde bana müdahale ediyorlardı. Uzun bir süre tedavi gördüm. Kopan kulağımı yerine diktiler. Yüzümdeki yanık izleriyse, o günün kötü hatırası olarak kaldı. Kurtulmam bir mucizeydi' diye konuştu.
'Bunun acısı bitmiyor, unutmak ise mümkün değil'' diyen Ateş sözlerine şöyle devam etti: ''Kazadan sonra 4 kez ameliyat oldum. 9 yıl sonra bayılma hastalığına yakalandım. Yıllardır ilaç kullanıyorum. Yaşamını yitiren arkadaşlarımın çocuklarını görünce, evlatlarımın elini bırakıyorum. Öyle zamanlar oluyor ki; kurtulduğuna sevinemiyorsun. Soma ve Bartın facialarını sabaha kadar ailemden gizli ağlayarak, televizyondan izledim. Bu acının tarifi yok' diye konuştu. Ataş, maden facialarının son bulmasını dileyerek, 'Allah, o günleri kimseye yaşatmasın. Umarım bu son olur.'
Allah çoluğuna çocuğuna bağışlasın , uzun ömürler versin. İçimiz yanarken aldığımız tek güzel haber buydu ama , eşini dostunu kaybedenler olduğunu düşünürsek haberin servis edildiği foto çok hoş olmamış sanki.
Ekmek mücadelesi böyle olmamalı. Emeğin karşılığı her zaman emek verenin zarar gördüğü bir mücadele olmamalı. Sürekli insanlar ölümle yüz yüze getirilmemeli. İnsan hayatı bu kadar ucuz olmamalı. Yaşamak için girdiler, hayatlarını bırakıp çıktılar.
Ateş düştüğü yeri yakar.. Unutulmaz, nasıl unutulsun :( Çok acı, sürekli tekrarı yaşanan bu olaylar ve bu kayıplar çok çok acı..