Biraz Türk, biraz Rus, biraz Fransız, biraz Lübnanlı… Hepsinden birer parça taşıyan Osmanlı torunu Lara Adra Osmanoğlu’nu anlatacağız bugün…
Not: Kaynak olarak İnci Döndaş ve Ali Serim’in hazırladığı Hürrem Sultan’ın Torunları kitabı kullanılmış, Lara Adra'nın sözleri birebir alınmıştır.
1986 yılında Paris’te dünyaya geldi ancak ailesi o sırada Lübnan’daydı. Savaş nedeniyle Fransa’ya dönen Rus asıllı annesi Nadia Bogaievski, doğumun ardından Lübnan’a döndü ancak ülkedeki iç karışıklık onları yeniden Paris’e taşınmaya zorladı. Babası Cemil Adra ise Sultan II. Abdülhamid’in oğlu Şehzade Mehmed Selim’in kızı Nemika Sultan’ın kızı Fatma Fethiye Hanımsultan’ın oğlu.
Lübnan’da yaşadıkları sırada babası Cemil Adra’nın ofisi bombalandı ve aile zor bir süreçten geçti. Bu nedenle Fransa’ya taşındılar. İki yaşından bu yana Fransa’da hayatını sürdüren ve bir Fransız gibi büyüyen Lara Adra, kendisini ‘qautre quart’ isimli Fransız kekine benzetiyor: “Dört malzeme yani tereyağı, süt, şeker ve yoğurt. Ben o kek gibiyim. Fransız, Lübnanlı, Rus ve Türküm.”
Yaşından dolayı sürgünün etkilerini birebir yaşamasa da babaannesi ve babasından dinlediği aile hikayeleri Lara Adra’nın hayatında büyük rol sahibi...
Şaşaalı bir yaşamı olmadığını sık sık dile getiren Lara Adra, sürgüne giden ilk neslin yaşadıklarını dinleyerek büyüdüğü için kendi ayakları üzerinde durmanın kıymetini çok iyi biliyor. Fransa’da ekonomi okuyan ve yüksek lisansını da ABD’de alan genç kadın ardından döndüğü Paris’te bankacı olarak çalışıyor.
Fransa’da yakın arkadaş çevresi dışında hiç kimsenin kimliğiyle ilgili bir şey bilmediğini mahcup bir şekilde ifade ediyor Lara Adra. Kimliğiyle gurur duysa da, Osmanlı tarihini bilmeyen Avrupalıların önyargılarıyla uğraşmayı istemiyor. Gurur duyduğunun altını sık sık çizen genç kadının bu sözleri ne söylemek istediğini doğru bir şekilde özetliyor: “Bu kimliğime çok değer verdiğim için konuşmuyorum. Benim için çok önemli ve bu kimliğimle gurur duyuyorum. Osmanlı İmparatorluğu kalmamış olsa da, şu an bir şey ifade etmese de yine de gurur duyuyorum. Aileye benim kadar değer vermeyen birileriyle konuşmak istemiyorum. Çünkü Fransa’da insanlar Türk ve Osmanlı tarihini bilmiyorlar. Sadece Avrupa tarihini biliyorlar.”
Sürgüne gönderildiğinde 12 yaşında, Fransa’da evlenen ve evini geçindirmek için mücevherlerini satmak zorunda kalan Fethiye Hanımsultan’ın trenle Paris’e uzanan hikayesini anlatırken örnek aldığı noktaları açık bir şekilde dile getiriyor: “Bağımsız bir insan, iki eşi ölüp dul kalınca üç çocuğunu kendisi büyütmüş. Beyrut’ta kayınbiraderinin alt katında yaşıyormuş. Otoriteye rağmen çocuklarını kendi istediği gibi büyütmüş, ne yapmak istiyorsa onu yapmış. Kadınlara at binmenin yasak olduğu dönemde babaannem at binmiş.”
2002 yılında anne ve babasının boşanması Lara Adra’yı derinden etkiledi. Babasıyla yaşamaya devam etti ancak bir yanı hep birlikte yaşadıkları günlerde kaldı. Bu travmayla birlikte hayatının bambaşka bir yöne doğru gittiğini şu sözlerle anlatıyor: “Kolay değildi ama bugün beni ben yaptı. Hayatım tamamen değişti. Daha güçlü oldum, ayaklarım yere basıyor. Bu beni daha çabuk büyüttü, sorumluluk sahibi oldum.
12 yaşındayken ilk kez Türkiye’ye gelen ve tatillerini Akyaka’da geçiren genç kadın tüm sarayları gezdiğini ve Topkapı Sarayı’nı çok beğenmesine rağmen aynı etkiyi Dolmabahçe Sarayı’nda yaşamadığını söylüyor. Türkiye’nin bir parçası olduğunu dile getirirken, vatandaşlıkla ilgili sitemlerini de esirgemiyor: “Türkiye her şeyden önce benim bir parçam. Havasını, güneşini, her şeyini seviyorum. Sürgünden önce vatandaştık. Kalbimiz, tarihimiz, her şeyimiz Türk…”
Biz kendisine bayıldık!
Tebrikler. Baksanıza, kız kendi ayakları üzerinde durabiliyor. Halbuki insanlar ön patilerini de kullanırlar. Bu kız iki ayak ile yetinebilen ilk insan muhtemelen. Ayrıca, üniversite okumuş ve bankada çalışıyor. Vay anasını! Başarı hikayesi resmen. Türkiye'de iktisat okuyup bankada çalışabilen kaç kişi var? Cevap vereyim, yok! Biz prenses olmadığımız için böylesine bir başarı hikayesinde rol alamıyoruz. Kız da övdüğünüz kadar güzelmiş cidden :) Ayrıca Osmanlı'yı yöneten soylu atalarından utanç duymuyor olması da çok garip. Baksanıza utanmadan Türk'üm diyor! Eğilip bükülmesi lazımdı oysa ki. Böyle havalı ve soylu bir nesli arkadaşlarına anlatmak zorunda kalmak, çok utanç verici. Paris Sarıgazi Endüstri Meslek Lisesi'ndeki tüm kızlar, "pis soylu" "varoş prenses" diye itip kakıyorlardı belki de. Hürrem Sultan'ın torunu olduğu gerçeğini dim dik durarak söyleyebilen; göreceli güzel, iktisat mezunu, Türkçe öğrenmeye üşenen, bankacı kızımızı büyük başarılarından dolayı tebrik ediyoruz... edit: imla
merhaba, benim dedelerimden bir tanesi daha atalarımız orta asya bozkırlarında at koştururken, ( belki de göktürk döneminde) hanmış. belki sizin dedeniz de başka bir türk devletinde handır/sultandır/beydir. Sanıyorum ki çoğumuz da ortalama bir eğitim alıp ortalama güzelliğe sahip olabiliriz. Biz de içerik sahibi olmayı hak etmiyor muyuz? Onedio büyük büyük dedesi devlet yöneticisi olan, sıradan başka bir kadınla ilgili bilgi almak istiyorsan bana mesaj atabilirsin
Acıtasyon mu bu şimdi? Mücevher satmışmış büyükannesi bu ülkenin o zaman yiyecek bir lokma ekmeği zor şartlarda buluyorlardı ama el birliği ile bu ülke kurtuldu ve yerine CUHMURİYET kuruldu. Bu kadar bitti.