50 yıl ömrüne ne pişmanlıklar ne hayal kırıklıkları doldurmuş...
50 yıl ömrüne ne pişmanlıklar ne hayal kırıklıkları doldurmuş...
Nasıl göreyim kendimi, yoruldum artık diyerek başlıyor. Bu yorgunluğunda en çok pay sahibi hastalığı tabii. Hastalık olmasa 30 gibi hissedeceğini ama hastalığın hayatını nasıl etkilediğini anlatıyor. Ayaklarında uyuşmalar, ellerinde hissizlik...Ama insan her şeye alışıyor diyerek bu hayata alışmaya çalıştığını söylüyor, hastalığın getirdiği her şeyi kabullenmiş artık.
Utanınca çıldırıp içi içini yerken, korktuğunda korkusunu dizginleyemezken artık duygularımı hissetmiyorum diyor. Heyecan, aşk kalmamış artık: 'Kaç bin tane duygu var söyle, hepsine çarpı atayım...'
Babası küçük yaşta sanayide çalışması için yönlendirmiş, ilk zamanlar nefret etmiş bana neden bunları yapıyorsun diye. Sonrasında babasının yaptıklarının değerini anlamış. Ölmeden 1 ay öncesinde 'ben sana iyi baba olamadım be evlat' demiş babası. 'Deli misin, sen Serdar Ortaç'ı yarattın.' olmuş cevabı.
Kardeşi bir beyin iltihabı sonucunda yürüyemez hale gelmiş, fizyoterapistler ve doktorlar sayesinde hayatta kalma mücadelesi veriyor. '6 aydır gitmedim, başında onunla ağlamam lazım normalde. Bana sen nasıl abisin diyorlar, ben de diyorum ki benim o sahneyi seyredecek gücüm yok artık...'
Acı eşiği dolmuş artık...
Meğerse 1998'de başlamış MS hastalığı ancak fiziksel hiçbir belirtisi olmamış. Ta ki evlendiği güne kadar...
'Evlendiğim gün her şey çok güzel, müthiş bir düğün töreni, dünya para, davetliler, şahane kostümler, karım ve ben... Merdivenlerden iniyorum sol ayak aniden işlevini yitirdi. Arkadaşlarım kollarıma girerek beni nikah masasına oturttu. İmzayı attık, sarıldık, öpüştük. Otele döndük ve eşim bana bu normal değil Serdar, bu gece hemen uyu, sabah ilk işimiz hastaneye gitmek olacak dedi. Hastalığı bu şekilde öğrendik. Sonrasında sağlıklı halimi düşünmemeyi öğretti bu hastalık.'
'Bir baktım çok zevkli ve devam ettim. Hayatta yaptığım en büyük hatadır. Bir daha dünyaya gelsem, yapmayacağım tek şeydir kumar oynamak. Daha büyük bir hata olamaz. Ama oldu. Maddi olarak her şeyimi aldı, manevi olarak hangi birini anlatayım...'
'Belki 25'li yaşlarda benimle olsaydı boşanmazdık. Anlaşarak ayrıldık ve bu durumu kendi içimde olgunlukla karşıladım, şimdi de ev bana kaldı diyorum. Ben bir daha aşık olacağımı da sanmıyorum. Bu zamana kadar hayatıma giren kadınlar mutlu olsunlar diye yaptığım erkeklik yeter. Bir daha bir tane daha fazla bence artık, biraz da kendime zaman ayırmak istiyorum.'
Şöyle açıklıyor o zamanı ve pişmanlığını dile getiriyor:
'Rahmetli Ahmet Kaya konusunda: O sahnede olmaktan pişmanım. O grubun içinde o anı yaşamaktan pişmanım. Allah benim belamı versin ki o gün orada olduğum için. Herkes diyor ki çatal attın. Hiçbir şey atmadım. Binlerce kez özür diliyorum bütün Ahmet Kaya hayranlarından. İnşallah kabul ederler. En büyük pişmanlıklarımdan biridir rahmetlinin bu yaşadıklarına alet olmak. Allah belamı versin...'
Ben de önceden sinir oluyordum antipatik buluyordum ama sonra hastaligi , duzgun evliliği en onemlisi son yıllarda etliye sütlüye karısmayip, yapabilecek olduğu halde iktidar yalakası unlülerden olmaması kendisine karsi duygularımi değiştirdi. Ve bu adam giderek sosyal medyada sevilen bir sima olacak
Yazık ya. İnşallah intihar filan etmez. Sevmezdim ama pişman olması ve düştüğü durumla antipatim gitti. Umarım toparlar.
böyle röpörtajlar falan yerine bi psikologla mı görüşsen acaba? iyice derbeder oldu bu adam. kendini kemirdikçe daha çok hastalık gelecek üzüntüye bağlı olarak, yazık.