Büyümek zorunda olmak, yaşamın en acı gerçeği. Başlarda hevesle beklenen 'büyümek', insan yaşlandıkça bir kabusa dönüşebiliyor. Kafanın rahat olduğu, hayatın sahici dertlerinden bihaber ve sıkıntıdan azade o güzel günler, mazide birer hatıra olup kalıyor. Sıkıntılı zamanlarda da ister istemez o sorunsuz, berrak zihne, kendini güvende hissettiğin küçüklük günlerine dönme arzusu uyanıyor insanın içinde. Artık büyüdüğümüzün işareti olan, yavaş yavaş birer yetişkin olmaya ilk adımları atışımızın alameti bazı anları ve durumları bir hatırlayalım. Ne de olsa hepimiz geçtik bu yollardan.
Ben bunların hiçbirini istemiyorum.Bana çocukluğumu geri verin
Ergenlerinki tartısmasız direk "ovromo kofo atmosom ya" fiye fotograf koymalarıdır
büyümek güzel değil