Arıların doğa için önemi kesinlikle tartışılmaz, keza korkutuculukları da. Özellikle ikincisinde adeta çığır açmış olan, gördüğünüzde kurtulmak için tüm şehri yakma isteği uyandıracak devler gibi bir arı türüyle karşınızdayız bugün.
Arıların doğa için önemi kesinlikle tartışılmaz, keza korkutuculukları da. Özellikle ikincisinde adeta çığır açmış olan, gördüğünüzde kurtulmak için tüm şehri yakma isteği uyandıracak devler gibi bir arı türüyle karşınızdayız bugün.
Dünyadaki eşek arısı türleri arasındaki en büyük türlerden biri olan bu arıların bazıları tam 5 cm büyüklüğünde olabiliyor. Ne tür bir 'hayvanlığa' sahip olduklarını anlamanız açısından tek başına bile yeterli olan bir özellik.
Kanat genişlikleri 7 cm'yi bulan bu arıların kendileri için güzel, diğer canlılar için korkunç bir özellikleri daha var: Bir canlıyı soktuktan sonra iğneleri diğer arılar gibi vücutlarından ayrılmıyor... Bu da aynı canlıyı üst üste defalarca sokabilmeleri anlamına geliyor.
Bu zehir kalbinizin durmasına yol açabilir, hatta ve hatta organ yetmezliğine neden olarak sizi öldürebilir. Zehir içerisindeki her kimyasalın farklı bir görevi var, bunlardan biri de diğer eşek arılarını da kurbana doğru çekmeye yarıyor, oldukça başarılı bir yöntem...
Üstelik bu kadarla da sınırlı değil, çünkü bu arkadaşlar karakter olarak da oldukça agresif ve korkusuzlar. Bu özelliklerle öyle olmamaları sürpriz olurdu zaten.
Tek bir Japon eşek arısı dakikada 40 tane bal arısını öldürebiliyor. Dolayısıyla bir koloniye 15-20 kişi saldırdıklarında her tarafı yıkıp geçmeleri mümkün, üstelik hiç iğnelerini kullanmalarına bile gerek kalmadan, sadece çeneleriyle... Sonrasında ise bu öldürdükleri bal arılarının larvalarıyla yavrularını besliyorlar.
Bal arıları dışında diğer büyük böceklere de musallat oldukları bilinen bir gerçek. Ayrıca yaşadıkları bölgelerde kendilerini avlayan canlıların da olmaması adeta ortalıkta cirit atmalarına neden oluyor. Üstelik yorulmak nedir bilmeyen Japon eşek arıları, tek bir av için 96 km mesafe bile kat edebiliyor.
Bu arkadaşların 20-30 tanesinin bile binlerce bal arısından oluşan kolonileri saatler içerisinde yok edebileceğini söylemiştik. Oldukça sosyal bir tür olduğu için de bir kovan bulduklarında hemen arkadaşlarını da bölgeye davet ediyorlar. Yalnız tüm bunlar tek bir arı türüne hiç ama hiç sökmüyor: Japon bal arıları.
Japon bal arıları haricindeki arılar bu iri kıyım arkadaşlara karşı ufacık iğnelerle kendilerini savunmaya çalışıp telef olup giderken, onlar dahiyane bir çözümle bu arkadaşları deyim yerindeyse 'harcıyorlar'.
Japon eşek arıları bir Japon bal arısı kolonisi bulur, ancak bunu fark eden Japon bal arıları kovanın girişini bilerek açık bırakır. Durum böyle olunca bu bir iki eşek arısı içeri girer ve diğer arkadaşlarını da kovana yönlendirecek olan feromonlarını salgılamak için hazırlanırlar. Bu sürede bal arıları da kendi aralarında iletişim kurmaya ve saldırıya başlamaya hazırlanmışlardır bile.
Önce içlerinden bir kaç tanesi kendini feda ederek eşek arılarının önlerine atlar. Eşek arıları bu intihar timine saldırdıkları anda da, normalde binlerce arıyı öldürebilecek kadar güçlü ve dayanıklı olan bu eşek arısı grubunun her elemanının etrafını yüzlerce Japon bal arısı sarar ve kanatlarını kullanıp vücutlarını çok hızlı bir şekilde titretmeye başlarlar.
Sıcaklık 47 derece civarına geldiğindeyse bu eşek arıları ölürler, çünkü vücutları en fazla 45 dereceye kadar dayanabilmektedir. Japon bal arıları ise 48-52 derece arasındaki sıcaklıklara karşı dayanabilirler, yani sıcaklığı biraz daha artırsalar kendileri de ölecekken tam yeterli sıcaklıkta tutmayı bir şekilde başarırlar.
Tüm bu süreç sonucunda saldırı ekibi cansız olarak kovanın tabanına düşer, bal arısı kovanında da hayat normale döner. Koloninin devamı için kendini feda eden bir kaç bal arısınının dışında koloni ciddi bir zarar görmez. Eşek arıları feromonlarını salgılayacak zaman bulamadıkları için de diğer eşek arıları kovanın yerini bulamaz.
Özet geçmek gerekirse bu senaryo genellikle eşek arılarının izci ya da öncü birlik olarak gönderdiği tek tabanca takılan bireylere karşı uygulanır, kovan ağzı özellikle boş bırakılarak eşek arısı içeri alındıktan sonra öldürülür ve böylece koloninin yerinin eşek arıları tarafından bilinmesi önlenerek çok daha büyük bir kuvvetle karşılaşma ihtimali azaltılır.
Bizim 8 kovan arımız vardı ben küçükken. Bu şerefsizlerin Türkiye şubesi(küçük ama onlar da fena) kovanımızın birine saldırdı. Nasıl bir vızıltı anlatamam. Kovanın önü savaş alanı gibi, hiç gözümün önünden gitmez. Babam maskesini giyip hemen kovana yardıma gitti, ben de peşinden. Bizimkiler kahramanca, cansiperane savunuyorlar kovanı ama geleni kafasını gövdesinden ayırıp ayırıp atıyo bu şerefsizler, seriye takmışlar. Belki savunma sistemleri etkisizdi ama yardım gelmişti. Babam ve elinde düz uçlu tornavidasıyla ben. Babam hemen kovanın kapağını açtı(tecrübeli). 2-3 tanesi kovana girebilmiş, peteklerin arasında kıyamet kopuyor. Babam hemen onlara müdahale etti. Öldürmekten başka çaremiz yoktu. Mücadele bittiğinde onlarca şehidimizle 20-30 kadar sarı ceset vardı kovanın önünde. Yavru memeleri(larvalar) ve kraliçe yaşıyordu. Bu da zafer demekti. Çocukluğumun en güzel anılarından biridir. Hala hatırlarken kahramanca duygularla dolarım. 😂😂
kahraman şehit japon arılarına Allah'tan rahmet, koloniye sabırlar diliyoruz.
"Sıcaklık 47 derece civarına geldiğindeyse bu eşek arıları ölürler, çünkü vücutları en fazla 45 dereceye kadar dayanabilmektedir. Japon bal arıları ise 48-52 derece arasındaki sıcaklıklara karşı dayanabilirler, yani sıcaklığı biraz daha artırsalar kendileri de ölecekken tam yeterli sıcaklıkta tutmayı bir şekilde başarırlar." Şu bilgi beni derinden etkiledi. Sadece 1 derece daha ısınsa hepsi ölecekken bırakıyorlarmış. Bu hayvanların termometresi olmadığına göre bu özellikleri bile Allah'ın varlığını kanıtlar niteliktedir.