Gelin, 2024'ün en büyük casusluk komedisi olan 'Argylle'e bir göz atalım! Matthew Vaughn'un yönettiği ve Jason Fuchs'un kaleme aldığı bu film, kendine özgü bir karışım sunuyor: aksiyon, komedi ve casusluk! Bryce Dallas Howard, Sam Rockwell, Bryan Cranston gibi yıldızların yanı sıra, Samuel L. Jackson gibi birçok ünlü isim de bu filmde yer alıyor. Ancak bırakın tam not almayı bu film eleştirmenlerden tek bir yorum bile alamadı. Peki neden? Detaylar 👇
Elly Conway için mutluluk, bilgisayarının ve kedisi Alfie'nin yanında sessiz akşamlar geçirmektir. Ancak bir gün, Elly'nin kurgusal casus kahramanı Argyll'ün maceraları gerçek hayatta can bulmaya başlar. Bir anda, sakin akşamlar sona erer ve Elly, dünyayı dolaşarak gerçek suçluları yakalamak için bir yarışın içine sürüklenir. Kurgusal dünya ile gerçeklik arasındaki sınır giderek belirsizleşirken, Elly'nin macerası hız kesmeden devam eder!
21. yüzyılın aksiyon filmleri için oldukça önemli bir isim olan Matthew Vaughn, Kick-Ass, X-Men: First Class ve Kingsman serisi arasında kesinlikle Hollywood'un gişe rekortmenlerinin manzarasına damgasını vurdu. Bu arka plan, nasıl oluyorsa, Argylle için 200 milyon dolarlık devasa bir bütçeyi bir araya getirebileceğini açıklıyor ve neden bu paranın çoğunun boşa harcandığı şaşırtıcı görünüyor.
Kuramsal olarak, bu inanılmazca yaratıcı bir film olmalıydı. Casus gerilim yazarı, gerçek casus dünyasında neler olup bittiğini görebilen bir tür 'sezgi'ye sahip olduğuna inanan yeraltı istihbarat örgütü tarafından saldırıya uğrar. Şimdi, çeşitli kuruluşlar, Bryce Dallas Howard'ın Elly Conway karakterini kahramanının (Henry Cavill tarafından canlandırılan) bir sonraki hamlesini yazması için ikna etmek istiyorlar. Böylece düşmanlarının planlarını öğrenebilir ve ona göre hareket edebilirler. Bu sahne sadece gerçek bir roman değil, aynı zamanda muhteşem bir casus macerası!
Daha önce gerçekleşen olayların anında yazılması fikri zaten yapılmıştı. Korku türü, doksanların sonlarına doğru bununla doluydu, Wes Craven'ın New Nightmare'ı, In the Mouth of Madness'i ve hatta Scream 3'ten sahneler bile buna katkıda bulunuyordu. Bu fikre bu kadar büyük bir miktar harcamak için aksiyon türünden biri başarının kesin olduğundan emin olmalıydı. Neyse ki, Argylle tam bir başarısızlık değil.
Argylle'nin ana sorunu, Vaughn'un kamerada ishal olması ve ne zaman durması gerektiğini bilmemesidir. Aksiyon sahneleri çok uzun sürüyor ve izleyiciyi çaresizlik noktasına kadar yoruyor. Erken bir tren dövüş sahnesi noktayı anlatıyor, eğlenceli birkaç anı var ve sonra basitçe durmayı reddediyor. Film neredeyse 2 saat 20 dakika sürüyor ve rahatlıkla iyi on dakika daha kısa olabilirdi, ama hikaye bırakmayı reddediyor. Bu, köşeyi döndüğünüzde aradığınızın bir sonraki köşede olduğunu ısrar eden bir baba gibi hissettiriyor. Çocuklar arka koltukta eve gitmek için bağırmaya başlamadan önce sadece belirli bir süre macera dolu olabilir.
Filmde ilerleyen sahnelerin birçoğunda, gerçek dünya aksiyonu, Elle Conway'in hikayelerinin hayalî, fantastik dünyasından daha absürd bir noktaya gelir. Bazı sahneler, özellikle birinci filmden renkli patlayan başların olduğu sahne gibi, Kingsman tarzında yapılmış gibi görünüyor. Gelecekte bir çapraz film yaptıklarında, bunun her zaman amaç olduğunu savunacaklar. Ancak film, Elly'nin utangaç kabuğundan çıkarak dışa dönük ve yetenekli biri haline gelmesini göstermek için tasarlanmıştır.
Sonraki aksiyon sahneleri o kadar karikatürize edilmiştir ki, yeni kazanılan gücünü zayıflatırlar; bu kadın sadece aptalca, karikatürize edilmiş, gerçekdışı bir dünyada yetenekli olabilir, oysa daha önceki sahnelerin daha yerinde anları, gerçekten nasıl olduğunu gösterir. Korkuya rağmen tehlikelerle yüzleşen bir kadın olmaz; gerçek, tehlikeli zorlukları aşar; o, hissetmediğimiz bir tehlike olmayan bir süper kahraman olur, her şey fizik ve gerçeklik yasalarını, casus teknolojiyi aşan bir biçimde, hatta daha ötesinde çiğner. Yaratıcı bir casus gerilim ve kişisel kimlik incelemesinin inanılmaz bir kombinasyonu olabilecek şey, 'harika' şeyler ve 'muhteşem' görseller için bir bahane haline gelir. Bunlar harika, ama sadece hikayenizle el ele gittiğinde. Hikayenizi gölgelememeliler.
'Argylle, kendini öyle çok beğenmiş bir egzersiz gibi hissettiren, belirsiz bir şekilde eğlendirici bir deneme. Sonuçta, aslında olduğundan daha zeki olduğunu düşünüyor. Film, ciddi Return of the King sonu sendromuyla bitiyor ve hikayenin durması gerektiğinde inkar ettiği için, kritik bir dönüm noktası, neredeyse kırk dakika sürüyor, sonunun yaklaşık yirmi dakika önce olması gerektiği yerde. Üstüne üstlük, Alfie adlı kedi, bulunduğu çekimlerin yaklaşık %60'ında sadece bilgisayar animasyonuyla var oluyor, ve bu da Godzilla Minus One'dan on kat daha pahalı ve on kat daha kötü bir sonuç ortaya koyuyor. Belki de yapımcılara filmdeki kadar fazla parayı değil, Godzilla Minus One'a verilen 10-15 milyon doları verseydiler, bu da onların görmek yerine düşünmeye başvurmalarına neden olurdu.'
Bu da enflasyon hesabı gibi olmasın Tüik abi