Neoklasik mimari, 18. ve 19. yüzyıllarda Avrupa ve Amerika'da popüler olan bir akımdır. Klasik Antik Yunan ve Roma mimarisinden esinlenen bu stil, Rönesans ve Barok dönemlerinin ardından gelen bir tepki olarak ortaya çıkmıştır.
Etkileri Türkiye’ye kadar uzanan bu akımın detaylarını keşfedelim. 👇
Bu dönemde arkeolojik keşifler ve antik eserlerin incelenmesi, mimarların klasik eserlere olan ilgisini artırmıştır. Ayrıca, Aydınlanma Çağı'nın değerleri ve idealleri, antik dönemlerin sadelik, düzen ve mantığına dönülmesine yol açmıştır.
Bu sütunlardaki farklılıklar sütun başlıklarının düzenlenmesine göre belirlenir.
Jacques-Germain Soufflot tarafından tasarlanan bu yapı, Fransız Neoklasik mimarisinin önemli örneklerinden biridir. Yapının dış cephesinde, Grek ve Roma mitolojisinden figürlerin yer aldığı bir dizi kabartma ve heykel yer almaktadır. İç mekanda ise büyük bir kubbe, birçok sütun ve devasa heykeller yer alır.
Bununla birlikte neoklasik mimari anlayışının etkileri, 20. yüzyılın başlarında ve sonrasında da devam etmiştir. Bu dönemde özellikle Amerikan ve Sovyet mimarisinde neoklasik etkiler görülebilir.
Lincoln Anıtı ve Beyaz Saray gibi yapılar, neoklasik mimari özellikler taşır.
İngiliz mimarisine önemli katkılarda bulunan mimarın Buckingham Palace yapısı aynı zamanda kraliyet ailesine ait olması bakımından önemlidir.
Osmanlı İmparatorluğu'nun modernleşme hareketi sırasında, Batı Avrupa'daki neoklasik mimari ve şehir planlama örnekleri, İstanbul ve diğer büyük şehirlerdeki yapıların tasarımında etkili oldu. İnşası 1960 yılında tamamlanan Üçüncü TBMM Binası Avusturyalı mimar Clemens Holzmeister ve yardımcısı Ziya Payzın tarafından tasarlanmıştır.
Müzenin ana binası, 1891-1905 yılları arasında Osmanlı mimarı Alexandre Vallaury tarafından inşa edilmiştir.
Klasik düzene sadakat, simetri ve ihtişam, neoklasik mimarinin ayırt edici özelliklerindendir. Bu akım, bugün de dünya genelinde pek çok önemli yapıda izlerini sürdürmektedir.