Anoreksiya hastalığını Instagram'da gördüğü hesaplardan sonra umutlanarak yendi! Bu azim öyküsünü sizler için Daily Mail'den derledik.
Anoreksiya hastalığını Instagram'da gördüğü hesaplardan sonra umutlanarak yendi! Bu azim öyküsünü sizler için Daily Mail'den derledik.
Her şey 15 yaşındayken arkadaşları tarafından 'şişman ve çirkin' olarak adlandırılması ve hayatında birinin olmasını istemesiyle başladı. Spora daha düzenli gitmeye başladıktan kısa bir süre yiyeceklere karşı bir takıntısı oldu.
'Kilo vermeye başladığımda liseye gidiyordum. Çünkü büyürken hep kilolu hissediyordum. Arkadaşlarımın erkek arkadaşı vardı, benim yoktu. Bunun sebebini de çirkin ve kilolu olmaya bağlıyordum.'
Paranoyak davranmaya başlamıştı. Azalan kilosuna rağmen kendini zayıf hissetmiyordu. Ama sürekli olarak üşütmüş gibi hissediyordu.
'Hasta olduğumda herhangi bir sorunum olduğunu düşünmüyordum. Aksine bu kiloda devam edebileceğimi ve aynı zamanda normal bir hayat yaşayabileceğimi düşünüyordum. Yeme bozukluğumdan kurtulmayı istemiyordum. Tedaviyi reddediyordum. Çevremdeki herkesin bana karşı olduğuna kendimi inandırmıştım. Hepsinin hayatımı mahvetmeye çalıştığını düşünüyordum. Kendimi zayıf hissetmiyordum. Çünkü vücudum bu düşük kiloya uyum sağlamıştı. En büyük sorun üşüme hissiydi. Bazen gerçekten çok acı verici olabiliyordu. İyileşme sürecinden önce köpeğimle günde iki kez 35 dakika yürüyüş yapıyorduk. Her sabah yoga yapıyordum, karın egzersizleri yapıyordum. Saat 4'e kadar oturmuyordum. O dönemler 'vegan' olduğumu iddia ediyordum. Böylece yalnızca meyve, sebze ve temiz gıdalarla besleniyordum. Her gün aynı şeyleri yiyordum.'
Bu hastalığı yenen diğer kişilerden ilham aldı. Ölmek istemediğini ve önündeki yolculuktan korkmasına rağmen iyileşmek için çaba harcamak istediğini söyledi.
'Bir gün yatağa uzandığımı ve ölüyor gibi hissettiğimi hatırlıyorum. Hayatımda henüz hiçbir şeyi başaramadığımı ve hikayemin böyle bitmemesi gerektiğini fark ettim. Aklımdaki her şey değişmeye başladı ve bununla savaşmam gerektiğini, dünyaya olmam gereken kişinin kim olduğunu göstermek istediğimi biliyordum. İyileşmeye ilk karar verdiğimde korkmuştum. Verdiğim karara bağlı kalmam ve kendimi adamam gerektiğini biliyordum. Kendime kendime buna hazır olup olmadığımı soruyordum. Ya başaramazsam diye düşünüyordum. Eğer birilerine söylersem ve sonrasında başarısız olursam utanacağımı düşünüyordum. Anneme, iyileşme sürecimde yardımcı olması için ağırlık çalışmalarına başlayacağımı söyledim. Bana %100 inanıyordu. O gün bir sürü telefon görüşmesi yaptı. Benimle çalışabilecek kişisel eğitmenler bulmaya çalışıyordu. Birçok kez kötüye gitmesine rağmen, annem bana her zaman inandı ve bana yardım etmek için her şeyi yapmaya hazırdı. Ama babam, doktorlarım ve psikologum çok emin değillerdi. Yine deneyerek başarısız olacağımı düşünüyorlardı. İnsanlara yanıldıklarını gösterme ihtiyacım, iyileşme sürecimde bana motivasyon oluyordu. '
Ama zihinsel olarak güçlü kalarak anoreksiyayı yenme konusunda ısrarcı oldu. Akşamları spor salonuna gidiyor. Hafta sonu kendine bir güzellik yaparak yemek istediği ne varsa onu yiyor. Programı umursamıyor.
'Hala yapmam gerekenler var ama genellikle başardığım şeyle ve vücudumla gurur duyuyorum. Sporda sürekli geliştiğimi, bütün bunları kendi başıma yaptığımı ve her geçen gün daha da güçlü olduğumu görmekten keyif alıyorum. İyileşmenin en zor kısmı son 6 yıldır inandığım her şeyin tam tersini yapmaya çalışmak oldu. Fiziksel olarak kendimi zorluyordum. Ciddi manada düşüncelerimden uzaklaşmak zorundaydım. Bu hastalığı yenmek beni çok daha güçlü bir insan haline getirdi. Dünyayı bambaşka gözlerle görmeye başladım. Yaşadığım her gün için şükrediyorum. Olabildiğim kadar pozitif olmaya çalışıyorum. Şu an istediğim her şeyi başarabileceğime inanıyorum.'
'Anoreksiya daha iyi olmak istemediğinize inanmanızı sağlıyor. Sanki herhangi bir sorun yokmuş gibi düşünüyorsunuz. Bu hastalığı yenmenin en iyi yolu, bu düşüncelerin sizin düşünceleriniz olmadığını ve size dost olmayan bir şeylerden ötürü böyle hissettiğinizi fark etmeniz olacaktır. Gerçekten sevdiğiniz bir şeyler bulun. Üzerine çalışabileceğiniz, bütün zamanınızı ve enerjinizi verebileceğiniz bir şey bulun. Hayat gerçekten çok kısa ve yalnızca bir kere yaşıyorsunuz. Hayatınızı yeme bozukluklarıyla boşuna harcamayın. Bedeninizi sevin. Bir gün, bir bedeniniz olmayacağını unutmayın.'
Ayrıca azmine de hayran kaldık! 😍
Türkiyede sahip olunması en zor hastalık bu herhalde
kilo takıntısı psikolojik olarak rahatsız ediyor kilo kaybettiğimizi görüp seviniyoruz ve sonra bummmmmmm hastalık ! ben de çok takıntılıyım aslında şişman olmadığımı biliyorum ama sürekli o iç ses beni hiç rahat bırakmıyor
Kendi egolarımızın tatmini için aşaladığımız , hor gördüğümüz insanları bu hale sokmaya ne alakası var. Şahıs olarakta hatalı olabiliriz ancak kendimizi sevmeyi öğrenmemiz lazım ve eğer kilo verip estetik vb işler yapacaksak sağlığımız için bunları yapmalıyız. Eskilerin dediği gibi '' beyenmeyen almasın küçük oğluna '' diyip geçmek sanırım bazen çok iyi bir tercih