Bugün size henüz 13 yaşındayken uyuşturucu kullanmaya başlamış bir adamın hikâyesini anlatacağız. Hüzün dolu bu hikâyeyi okumadan önce yanınıza paket paket kağıt mendil almak isteyebilirsiniz!
Bugün size henüz 13 yaşındayken uyuşturucu kullanmaya başlamış bir adamın hikâyesini anlatacağız. Hüzün dolu bu hikâyeyi okumadan önce yanınıza paket paket kağıt mendil almak isteyebilirsiniz!
Fatih, 13 yaşında uyuşturucu kullanmaya başlamış. Çok çocuklu ve kalabalık bir ailede büyümüş. Fatih, anne ve babasının eğitim seviyesinin düşük olması ve baskıcı olmaları nedeniyle çocukların seslerini pek çıkaramadığını söylüyor. 13 yaşındayken evde bulamadığı mutluluk ve huzuru sokakta buluyor. Sokaktaki çocukların çok mutlu, coşkulu olduğunu görünce onlara yaklaşmaya başlıyor. Uyuşturucuyla ilk böyle tanıştığını ve uyuşturucunun kendisini daha iyi ifade etmesine yaradığını söylüyor.
İlk önce esrar kullanıyor. Sonra esrarla alkolü beraber kullanıyor. Beyin bir süre sonra uyuşturucu ve alkole tolerans gösteriyor, yani artık bunlardan da mutlu olamıyor. Bu sebeple kullanılan uyuşturucuyu değiştirmek gerekiyor. Fatih, esrar ve alkolden sonra ekstaziye geçiyor ve lisede ekstazi içmeye başlıyor. Üniversiteyi kazanınca başka bir şehre gidiyor. Ailesinden uzakta daha rahat yaşıyor ve arkadaşlarıyla ev tutuyor. Orada da uyuşturucu kullanmaya devam ediyor. Uyuşturucu yüzünden üniversiteden atılıyor ve tamamen uyuşturucu bağımlısı oluyor.
Parasının olmadığı bir gün eroin krizine girmiş şekilde uyurken telefonu çalıyor. Kız kardeşi, ona annesinin ölmek üzere olduğunu söylüyor ama o kardeşinin ne söylediğini duymuyor ve sadece ona parasının olup olmadığını soruyor. Aynı soruyu tekrarlayıp duruyor. Ancak kız kardeşi 'Para var.' dedikten sonra annesinin ölmek üzere olduğunu duyabiliyor. Kız kardeşine parayı vermesini, eroini aldıktan sonra annesinin yanına gelebileceğini söylüyor. Eve gidip kız kardeşinden parayı alıyor ve eroini alıp iğne oluyor ama annesinin ölmek üzere olduğunu unutuyor. Kız kardeşi ise onu tekrar arıyor. 'Abi, annem ölüyor. Seni çağırıyor, gelmen lazım. Seni sayıklıyor.' diyor. Eve gidince orada toplanan kalabalığın ona iğrenç bir adammış gibi baktığını görüyor. Hatta bu sebeple salonda yatan annesinin yanına gitmeye çekiniyor. Aslında annesine dokunup sarılmak istiyor ama kendisinden tiksiniyor. Annesi ise onu görünce doğrulmaya çalışıyor. Bir süre annesine dokunmakta tereddüt ediyor. Annesi elini sımsıkı tutuyor ve ona “Eğer bu zıkkımı bırakmazsan hakkım sana haram olsun. Eğer bırakırsan annenin ak sütü gibi helaldir.” diyor. Birkaç dakika sonra vefat ediyor.
Uyuşturucu, belirli bir süre kullanıldıktan sonra beynin muhakeme yeteneğini bozduğu için bağımlılar mantıklı düşünemiyor. Onların tek düşüncesi, para bulup uyuşturucu alabilmek oluyor. Bu yüzden bağımlılar, hayatından eksilenlerin farkında bile olmuyor. Fatih, aile üyeleri birer birer ölünce depresyona girdiğini söylüyor. Üniversiteden atılınca tekstilde çalışmaya başlıyor ama orada da uyuşturucunun içine düşüyor. Yine hap, esrar, alkol kullanımı devam ediyor. Kazandığı paranın çoğunu uyuşturucuya veriyor. Askere gidiyor ve askerde de uyuşturucuya devam ediyor. Askerden dönünce babası vefat ediyor ve evdeki otorite tamamen sarsılıyor. Babası ölünce tekrar eroin kullanmaya başlıyor. Babasının vasiyeti üzerine evlenmeye karar veriyor ve evlenince uyuşturucu kullanmamaya tövbe ediyor fakat evlendikten sonra da uyuşturucu kullanmaya devam ediyor. 2 çocuğu oluyor ama çocuk sahibi olduğunun bile farkına varmıyor. Sonrasında uyuşturucu yüzünden eşi evi terk ediyor. Fatih ise eve döndüğünde evi dağınık hâde bulunca bütün eşyalarını satıyor ve sokaklarda yaşamaya başlıyor.
Üstü başı yırtık, perişan hâlde hiç banyo yapmadan ve kıyafetlerini değiştirmeden 2-3 yıl boyunca sokaklarda yaşıyor. Uyuşturucu parası bulabilmek için hırsızlık yapmaya çalışıyor. Zeytinyağı çaldığı için market sahibi ve çalışanlarından dayak yiyor. Daha sonra onu arabayla götürüp bir çöp konteynırının yanına bırakıyorlar. Her yeri yara bere içindeyken insanlardan yardım istiyor. Bir sokak çocuğu yardımına koşuyor ve yaralarını sarıyor. Daha sonra çekçek grubuna katılıyor. Eroin yüzünden 40-50 kiloya düştüğü için onda da başarılı olamıyor çünkü yürüyecek takati kalmıyor. Sinyalci grubuna katıldıktan sonra tanıştığı biri ona tıbbi ilaç öneriyor. 'O ilacı eroinin içine karıştırırsan utanmanı engeller.' diyor. Eroini o ilaçla içtikten sonra herkesten kolaylıkla para isteyebiliyor.
Bir gün ışıklarda duran bir sürücüden para istiyor ve parayı aldıktan sonra kadının arkadaşının annesi olduğunu anlıyor. Arkadaşının annesi Suzan Hanım, fotoğrafını çekip Çin’deki arkadaşına gönderiyor. Fatih'in deyimiyle Suzan Anne ona “Fatih, uyuşturucudan kurtulmak istiyor musun?” diye soruyor. Fatih de “Allah için beni kurtarın.” diyor. Suzan Anne, ertesi gün onu hastaneye götürüyor ve böylece hastane süreci başlıyor. Doktorlar, Fatih'in yaşamasının mümkün olmadığını söyleyerek onu kabul etmiyor. Son çare olarak Suffa Vakfı'na gidiyor, orada tedavi görüyor ve bağımlılıktan kurtuluyor. Günümüzde ise bağımlılık danışmanlığı yaparak başkalarına yardımcı oluyor.
O kadın onu bulmasaydı sokak köşelerinde ölüp gidecekti. Kendinize bu kötülüğü neden yapıyorsunuz? Mutluluğu daha sağlıklı yollarla aramak varken