Annelik öyle bir kurum ki birden bire birey olmaktan çıkıp halka mal oluveriyorsun tabi bebek de seninle birlikte... Bilir kişilerden tutun, komşunuza, sokakta yürüyen yaşlı amcaya, kendi annenize, arkadaşlarınıza, vapurdaki teyzeye hesap verir hale geliyorsun.
Bu dokunma olayı hamilelikte başlıyor önce karnınıza dokunan insanlar doğumun ardından bebeğe yöneliyor. Kurtulmak kolay değil, neredeyse imkansız. Mümkünse size veya bebeğe dokunanlara atın siz de bir pandik içiniz rahatlasın en azından.
Ciğer yersen yüzünde doğum izi olur, her hamile illa bir kere karın üstü düşer, saçını kesersen bebeğin ömründen gider... Tüm karanlık senaryolar bu seride. Normalde bu batıl inançları hiç umursamayanlar bile daha duyarlı oldukları hamilelik ve lohusalık döneminde kafa karışıklığı yaşadığını kabul ediyor.
Hamile kaldığının ikinci günü akla düşen ilk soru: Nasıl doğuracağım. Vay efendim normal doğum dünyanın en büyük acısı, vay efendim sezaryen doğum doktorların kolayına geliyor diye istiyor. Epiduralin riski var vs. vs... Başkalarının kafanızı karıştırmasına izin vermeyin. Doğum kolay değil ama kimse içeride kalmıyor yani öyle ya da böyle olacak. Siz kendinizi doğuma değil bebeğe odaklayın.
Annelerin emzirmeyi çok kısa sürede kesmesi nedeniyle başlatılan emzirme kampanyası yurt dışında olduğu kadar ülkemizde de çokça revaçta. Evet anne sütü en sağlıklı besin (yeterli ve doğru beslenebiliyorsanız) ancak bu konuyu da anneyi boyunduruk altına alacak bir savaş aracına çevirmek çok acımasızca. Sütü olan var, olmayan var, emzirmekten hoşlanan var, rahatsız olan var...6 ay, 1yıl, 2 yıl karar sizin..
Bu hikayelerden birkaçını hepimiz dinlemişizdir. Yemeyin, doğum çatır çatır yapılıyor acısı da biter bitmez unutuluyor. Bu doğum hikayeler erkeklerin askerlik hikayelerine rekabet olsun diye abartılıyor.
Milletin ağzı torba değil ki büzesin, siz umursamayın gitsin. Çok kalın giydirmişsin, çok ince giydirmişsin, aç kalmış, çok yemiş, öyle sevilmez, böyle tutulmaz...
İnsanların köpekleriyle uyuduğu bu devirde isteyen bebeğini yanında uyutur, isteyen beşiğinde. Anne, bebek, baba nasıl mutluysa her şey öyle olmalı. Böyle kuralları sallamayın, sizin gibi yapmayanları kınamayın.
İlk altı ay içinde zaten mükemmel annelik diye bir
şey olamayacağını anlıyorsunuz. Okuyun, araştırın, soruşturun, danışın sonra
kapatın her şeyin sesini rahatlayın.
bebeğinizle ne yapıp ne ettiğiniz umrumda değil.tek söyleyeceğim şey;istemiyorsanız,bakacak durumda değilseniz,çocuk yapmayın.ve yapacaksanız da fazla yapmayın,1 tane çocuk yeter ve iş görür.
kaldırın şu içeriği çok iğrenç bir zihniyetin eserinden başka bir şey değil.
Herkes senin evrelerinden geçmiyor sayın editör