Dün akşamüzeri saatlerinde Taksim'de meydana gelen hain terör saldırısında, aralarında çocukların da olduğu 6 kişinin hayatını kaybetmesi ve 81 kişinin de yaralanmasıyla ülkece yasa boğulduk... Ülkemiz, geçmişte de terör örgütlerinin birçok kanlı eylemine sahne oldu; canımızdan can gitti.
O kanlı saldırılardan biri olan 10 Ekim Ankara Katliamı'nda yaralanan bir kişinin, o an ve sonrasında yaşadıkları; olayın psikolojik boyutlarını da tüm çıplaklığıyla gözler önüne seriyor aslında...
Allah tüm ölenlere rahmet eylesin. Gerçekten içinde insanı duygusu olan herkesin içi acıdığına eminim. Bununla birlikte kocaman bir ama diyorum. Hayat öyle ya da böyle devam ediyor. İnsanların evlatları, anneleri, babaları, kardeşleri ölüyor. Ve yaşamaya bir şekilde devam ediyor. Siyasilere yapılan çıkışa hiç bir itirazım yok ama toplumun farkındalık seviyesi bu kadar diyerek insanları küçümsemenin aşağılamanın bir anlamı yok. Toplum olarak ne yapmamızı bekliyorsunuz. Kaotik ortamı daha çok kaosa sürüklemeyi mi ? Atalarımızın dediği gibi ateş düştüğü yeri yakar. Yanan ateşte ardında izler bıraksada bir süre sonra söner. Biz insanız doğamız bu.
14 agustos 2009...bi fabrikanin onundeki çöp konteynerine bomba birakmislar.saati hatirlamiyorum,yolumuzu degistirmeyip caddeden gecmis olsaydik sonuc nasil olurdu bilmiyorum.1 sokak farkla sadece,canimizi kurtardik...ama biraktigi etki yillar gecmis olmasina ragmen hala kabus,korku,en ufak gurultude sicrama...