Önümüz yaz ve insanlar bu yıl her zamankinden daha çok yazlık evlerinde vakit geçirecek. Maalesef bu dönemlerde ani bir kararla hayvan sahiplenmenin sonu genellikle, canların sokağa terk edilmesiyle sonuçlanıyor. Sizin de aklınızda böyle bir fikir varsa bu noktalara dikkat etmenizi tavsiye ederiz.
Barınaklar annem istemiyor, erkek arkadaşımın alerjisi var, diye terk edilen hayvan dolu. Hayvan almadan önce beraber yaşadığınız insanın da hayvan isteyip istemediğinden iyice emin olun.
Kediler siz olmadan bir süre daha idare edebilir. Fakat özellikle köpekler depresyon diye bir şey yaşıyorlar. Dışarı çıkarılmadıkları tek gün bile çok ciddi bir sorun.
Aldığınız hayvan ile yaptığınız çocuk arasında çok da büyük bir fark yok. Üç ay sevip sonra bakamıyorum diye sokağa bırakacaksanız, hiç bulaşmayın.
Sahipleneceğiniz hayvanın cinsinin özelliklerini ve yaşadığınız şartları lütfen karşılaştırın. 50 metrekare evde bir çoban köpeği bakmak ve onu sadece kaka yapmaya yarım saat dışarı çıkarmak, büyük bir zulümdür.
Ortalama 15 yıl boyunca bütün hayatından sorumlu olacağınız bir canlıdan bahsediyoruz. Sevgi fedakarlıktır. Buna hazır mısınız?
Bir insana yavru kedi mi hediye edilir, yoksa bir kediye iyi bir sahip mi hediye edilir? Eğer böyle bakarsanız daha sağlıklı bir eşleştirme yapabilirsiniz.
Çocuklar için hayvanlar bir tehlike değil. Fakat siz yine de buna emin değilseniz, en başından hayvan sahiplenmeyin.
Sonra çocuk sıkıldı diye kapıya koyuyorsunuz. Çocuklarınıza sıkıldıkları canlıları kapıya koymayı öğretirseniz, yaşlandığınızda sizi de kapıya koyabilirler. Her şeyi sizden öğreniyorlar.
Dişleyecekler, tırnaklayacaklar ve her yere tüy bırakacaklar. Dünyada en çok evinizi seviyorsanız, lütfen evinizle baş başa kalın.
Üzgünüz ama bunlar büyüyor ve o bayıldığınız halleri geride kalıyor. Daha ağırbaşlı ama hala mükemmel arkadaşlar oluyorlar. Onlarla gerçek bir bağ kurduğunuzda, kedi yaşıyla 75 yaşına geldiklerinde bile size dünya tatlısı geleceklerdir. İyice düşünün.
Soru ne alaka, diyebilirsiniz. Fakat kedi ve köpekler sizin bu döneminizde doktorunuz ya da oyalanacağınız oyun arkadaşları olamaz. İyileşince artık onlara ihtiyacınız olmadığını düşünebiliyorsunuz. Sahiplenmeden önce iyice düşünmek için kendinize zaman verin.
Hayvan sever olmak için illa hayvan sahibi olmanıza gerek yok. Birçok hayvanın hayatını onları sahiplenmeden de değiştirebilirsiniz. Barınak gezmek, onları sahiplendikten sonra bir daha bırakmamanız için size gereken alt yapıyı verecektir.
Gidebilen insanlara gerçekten saygı duyuyoruz. Fakat önce o elinizdeki yavru kediyi yere bırakın.
Eşim asla eve hayvan istemiyordu . Bir gün mecbur kaldım sahipsiz bir kediyi eve getirdim. Önce eşimden gizledim elbette gördü . Hoş gelmiş dedi . Sonra o kedi o kadar veterinere götürdük tedavi ettirdik ama anne sütü almadığı için kurtulamadı çünkü çok küçüktü annesi terk etmiş . Kahrolduk . Akabinde sahiplendik bir siteden . Evlat gibi oldu . O eve hayvan istemeyen eşim in aşkı papatyası oldu .. işten gelir gelmez kızlarını öpüp nerde benim küçük aşkım diyor :)). Onu bırakıp bir yere gidemiyoruz çünkü kıyamıyoruz . Ve açıkça itiraf ediyorum biz nereye gidersek patili yavrumuzu da götürüyoruz . Çünkü onu özlemeye dayanamıyoruz . Götürürken de rahat etmesi için elimizden geleni yapıyoruz. Kızlarım kedimize kardeşimiz diyor :). Bende biri patili 3 çocuk annesiyim …. Hayvan sevgisi bambaşka bir şey . Ve ben hayvanlar olmasaydı hayat nasıl olurdu düşünmek bile istemiyorum…
gideyim de kedimi mıncırayım.
Annem hayvan konusunda çok katıydı ve asla istemem diyordu ama bir gün dişi yavru bir kediyi ölümden kurtarınca ona aşık oldu yaklaşık bir sene sonra ise minik oğlumuzu bulduk -evet onu da kurtardı ahsgha- şu an kardeşler çok iyi anlaşıyor ve çok mutluyuz. Hayvan bambaşka bir şey.