2020-2024 yılları arasında yaşadıklarımızın muhasebesini yaptığımızda bu zaman aralığının daha çok maddi ve manevi kayıplarla dolu olduğunu hatta bazılarımız için bu doluluğun taşmaya başladığını görürüz. Bu dört yıllık süreçte sevdiklerimizi aramızdan alan, iş ve sosyal hayatımız başta olmak üzere neredeyse her alanda olumsuz etki yaratan, uzadıkça uzayan ve bir türlü bitmek bilmeyen bir Covid-19 salgın süreci yaşandı.
Arkasından gelen ağır ekonomik şartlar ve yüksek enflosyonun ortaya çıkardığı sonuçlar zor olan yaşamı daha da zorlaştırmıştır.
Bunlara ek olarak arkasından gelen ve 100 yılın felaketi olarak görülen 6 Şubat depremleri saydığımız olumsuzlukları arttırarak adeta bir yıkıma dönüştürmüştür. Deprem sonrasında iyiden iyiye artan ekonomik buhran ve hayat pahalılığının yarattığı etkiler bol çarpanlı olarak sarsıcı ve yıkıcı darbeler şeklinde hâlâ toplumun büyük bir kesimini etkisi altında yaşamaya mahkum etmiştir. Düşündüğümüzde bu kadar arka arkaya gelen olumsuzluk ancak bir film senaryosunda karlşımıza çıkabilirdi. Ancak gerçekten de biz tüm saydıklarımızı hatta daha fazlasını yaşadık, yaşamaya da devam ediyoruz.
İçinden geçtiğimiz bu sıkıntılı süreç kaçınılmaz olarak insan davranışlarına az ya da çok olumsuz olarak yansımıştır. Özellikle bilişsel ve psikolojik yetkinliği yeterli olmayan insanlarda bu olumsuz davranışlar daha da çok görülmektedir. Toplumda giderek artan ve sosyal çürümeye neden olan bu olumsuz davranışlar adaletsizliğin, kayırmacılığın, vurdumduymazlığın, empati eksikliğinin, zorbalık ve uyuşturucu kullanımının artmasına da neden olmaktadır. Bozulan yapı sonucunda insanlar duygu ve düşünce terazilerinde denge kuramamaktadırlar.
Psikolojik bir rahatsızlık olarak kabul edilen ambivalans durumunda kişi, sevgi-nefret, kaygı-rahatlık, coşkun-dalgın gibi zıt duyguları aynı anda ve aynı şeye karşı hissedebilmektedir. Toplumda gitgide artan bu duygusal ve düşünsel dalgalanma beraberinde davranışlar üzerinde de etkisini göstermektedir.
Bu olumsuz etki/leri en aza indirmenin yolu psikolojik dayanıklılımız ve sağlamlığımızın yüksek olmasından, duygu ve düşünce dünyamızın zenginliğinden geçer. Anneler, babalar ve öğretmenler maalesef daha çok çocukların deneme ya da testlerdeki net skorlarıyla, akademik başarı ölçütü olarak kabul edilen sınavlarıyla ilgilendikleri için onların duygularını tanıma, ifade edebilme ve yönetebilme noktalarını ıskalamaktadırlar. Erken yaşta aileden başlayarak okul sürecinde doğru eğitim ve rol-modellerle çocukların psikolojik sağlamlığı ve dayanaklılığını arttıramadığımızda toplumun gitgide ambivalanslaştığını göreceğiz.
Artık hâlâ test skorlarını esas alan, yarışmacı ve ezberci eğitim pedagojisi anlayış ile 21. yüzyıl insan becerileri olarak kabul edilen bilişsel esneklik, gelişmiş üst biliş, yaratıcılık, işbirliği ve etkili iletişim gibi alanlarda yüz güldüren sonuçlar alabileceğimize inanıyorsak vay halimize…
Tüm gelişmiş toplumların temel felsefelerine baktığımızda “güçlü insan güçlü toplum, güçlü toplum sağlam bir gelecek” slogan üzerine inşa edildiğini görmekteyiz.
Son söz olarak unutulmamalıdır ki soruları iyi çözebilen bir çocuk sorun çözmekte zorlanırken, sorun çözme becerisi gelişmiş bir çocuk zaten sorunları daha kolay ve iyi bir şekilde çözebilmektedir.
Artık görmedim, duymadım, bilmiyorum diyemeyiz…
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar tamamıyla yazarlarının özgün düşünceleridir ve Onedio'nun editöryal politikasını yansıtmayabilir. ©Onedio