Vücudumuzda çeşitli etkilere tepki olarak üretilen pek çok farklı hormon var, bunlardan biri de kortizol hormonu. Kortizol böbrek üstü bezlerinde üretilen ve normal koşullarda yararlı bir hormondur. Vücudun hissettiği stresli durumlarda üretilir. Ancak kortizol üretiminde gerçekleşen olağandışı bir fazlalık 'Cushing Sendromu' olarak adlandırılır ve ciddi sonuçları olan bir rahatsızlıktır. Gelin 1932 yılında Harvey Williams Cushing tarafından keşfedilen Cushing sendromuna yakından bakalım.
Cushing sendromunun bulgularının ve belirtilerinin hastaların yüzde kaçında görüldüğüne bakalım.
Ayrıca ruh halinde değişiklik, öğrenme zorlukları da kortizol düzeyinin yüksek olması sonucunda ortaya çıkarlar.
Vücuttaki hormon düzeyinde oluşan dengesizlikler ve dışarıdan alınan kortizol içeren bir ilacın etkisi Cushing sendromuna yol açabilir.
Cushing sendromu nedeniyle de görülen diyabet, yüksek tansiyon gibi hastalıklar aslında çok yaygındır. Bu nedenle hastalığın Cushing sendromu olup olmadığı teşhisi konulması için laboratuvar incelemeleri gerekir.
Cushing sendromunun en uygun tedavisi ACTH ya da kortizol üreten uru ya da bölgeyi cerrahi girişimle almaktır. ACTH'ye bağlı Cushing sendromunda bu yapılamazsa, iki böbreküstü bezinin de alınması seçenekler arasındadır. Gizli, yer dışı ACTH salgılayan urun bulunduğu durumlarda ilaç yoluyla da müdehale edilebilir.
Hipofizin ışınlaması ve ek ilaç, ameliyata aday olmayan hastalar için en uygun sağaltım yöntemi olabilir. Işınlama yöntemini sorunlu kılan etmenler, hastanın yanıt vermesinin 10 yıl gibi uzun bir süreyi bulabilmesi ve ışınlama sonrasında hipofiz bezinin işlevini yitirip hormon eksikliklerine neden olabilmesidir.
İlaçla sağaltım tek başına Cushing sendromu için ancak seyrek durumlarda yeterlidir, çünkü hastanın sürekli izlenmesi, ilacın ölçüsünün ayarlanması gerekmektedir. Nadiren radyoterapi de yapılabilir.
Sendrom, kendisiyle birlikte getirdiği tansiyon, diyabet, kalp hastalıkları gibi rahatsızlıklarla birlikte oldukça tehlikeli bir hal alır ve tedavi edilmemesi durumunda hasta kendi yaşıtlarından 2 kata kadar daha fazla ölüm riski taşır.