Alkol problemi olduğunu düşünenler Birol'un sözlerine kesinlikle kulak vermeli!
Alkol problemi olduğunu düşünenler Birol'un sözlerine kesinlikle kulak vermeli!
İçmeye 8 yaşında kuzenimle beraber kolonya içerek, dayımın yurt dışından getirmiş olduğu viskileri yere dökerek ve yerden yalayarak başladığımı hatırlıyorum. Yoğun alkol kullanımıma ise 15 yaşında yazlıkta başladım.
Seni alkolik olmaya iten bir durum ya da olay yaşandı mı?
15 yaşımda alkolü ilk aldığımı zaman içimdeki boşluğun dolduğunu hissettim. Daha sonraki yıllarda bu boşluğun sebebinin ne olduğunu düşündüğümde, çocukluğumda ailemden görmüş olduğum ruhsal ve fiziksel istismar, bu boşluğa sebep olmuştu. Alkolle beraber kendimi tamamlanmış hissediyordum. Ben 5 yaşımdayken anneme şizofren tanısı kondu. Babam ise antisosyal kişilik bozukluğuna sahipti. Onlardan hem ilgi görememiştim, fiziksel ve ruhsal olarak da şiddet görmüştüm.
Alkol içme patternimi 25 yıldır şöyle özetleyebilirim: İlk 10 yılım hafta sonları partilemekle geçiyordu lise ve üniversite yıllarımda. Her hafta sonu, haftanın birkaç günü kesinlikle sarhoş oluyordum. Sonrasında 25 yaşıma geldiğim zaman içme patternim, geceleri dışarı çıktıktan sonra veya bir arkadaş ortamında sarhoş olamaz, eve döndükten sonra sabaha kadar içki içer haldeydim. Son 15 yılım hatırladığım kadarıyla sadece evde tek başına sızana kadar, kendimden geçene kadar içer bir patterndeydim. Ve bunu her gün, bazen ise hiç ara vermeden günler birbirine karışıyordu. Alkol içme miktarım değişiyordu ama tek amacım kendinden geçebilecek kadar içmekti. Bu bazen iki şişe votka, bazen ise onlarca bira olabiliyordu. Tek amacım kendimden geçmek ve kendimi hatırlayamayacak seviyeye gelmekti.
Kullanım dönemimin uzun yıllarında ayıldıktan sonra pişmanlığı şöyle hissediyordum. Benim gibi bir insan nasıl içmesini kontrol edemez? Ben bu kadar iradeli olabilirken alkol ve duygularım karşısında bunları nasıl yönetemiyorum? Her sabah bu pişmanlık duygusuyla söz veriyorum, bundan sonra bu kadar çok içmeyeceğim sözünü verdikten en az 8 saat sonra kendimi tekrar içki şişelerinin başında buluyordum. Yalnız başıma içiyordum. Arkadaşlarımın yanında olmam gereken zamanlarda onların yanında değildim ya da ailemin yanında olmam gerektiği zaman. Ya körkütük sarhoştum ya da akşamdan kalmaydım. Bir süre sonra arkadaşlarım benimle irtibatı kesti. Ailemle de sürekli kavga içerisindeydim. Ben onlara kızgındım, onlar bana kızgındı. Ve sonunda kendimi yalnız bir evin içerisinde içer bulmuştum. Yaptığım şeylere alkole suç göndermek çok tipik bir davranış ama bugün dönüp baktığım zaman bütün o saçma davranışları alkolün etkisiyle yaptığımı görüyorum. Bunlardan bir tanesi de annemle yapmış olduğum kavga ve uyguladığım fiziksel şiddet. Sarhoş değildim, ayıktım ama bir gece öncesinin öfkesi vardı. Alkol beni benden alıyor ama sonrasında bitmeyen öfke ayık yaşamda da devam ediyor.
İlk başlarda ilk 10 sene alkol cinsel performansımı arttırıcı bir özelliği vardı. Sonrasında kendine acıma ve pişmanlık dönemine girdikten sonra alkol tamamen cinsel isteğimi öldürdü.
Ayıklık sürecimde şunu öğrendim: Alkolizm ciddi ve ölümcül bir hastalık. Tıp bunun hakkında şu anda çok az şey biliyor. Alkolizm fiziksel, zihinsel ve ruhsal bir hastalık. Fiziksel olarak karaciğerimde problemler başlamıştı. Zihinsel olarak da beyin hastalıklarım söz konusuydu. İşin ruhsal tarafı da, maneviyat tarafı da zaten ayrıca ele alınması gerektiğini bu yolda ayık kalarak fark ettim. İyileşmeyi kabul ettiğim zaman yine tekrar söyleyeceğim, hem fiziksel hem zihinsel hem ruhsal hastalıkları anlayabilmem için artık ilk içkiye uzanmamam gerekiyordu.
Eski eşimin benden vazgeçişi için söylediği üç şey vardı: 'Senden çocuk istedim vermedin, cinsellik istedim vermedin, en sonunda beni sahiplenmeni istedim ama onu da vermediğin zaman seni terk ettim' Bu cümleyi bir erkek olarak, bir insan olarak duymak benim için gerçekten bir alkol karşısında bu denli bir hale gelmiş olmak benim için gurur kırıcıydı. Bu hastalığı kabul ettikten ve artık alkol içemeyeceğimi kabul etmem, alkole yaklaşmamam gerekliliği süresi 6 ay kadar sürdü. 6 ay boyunca kendini ve duygularını tanımaya çalışan bir sürecim oldu. Şu zamana kadar her şeyi alkolle yapmış bir insan için kendini tanımak, duygularını fark edebilmek, bunları duygularıyla yaşayabilmek hayatı hayatın şartlarıyla olduğu gibi kabul edebilmek benim için yepyeni bi yaşantıydı. 15 yaşımda başladığım düşüncelerimle hayatı devam ettiriyordum. Şimdi ise kendimi yeniden inşa etme sürecine girdim.
alkolik olmakta zengin işi oldu artık
Hayatımın bir dönemini benzer şekilde geçirdim. Sabah gözümü açar açmaz içmeye başlıyordum. İşimi kaybetme noktasına geldim. Unutkanlık, kendinden nefret etme, agresiflik. Eşimi kaybetme noktasına gelince duruldum. Ama her fırsatta sızana kadar içiyordum. Bir akşam arkadaşlar ile içerken arkadaşın çocuğu rahatsızlanmış. O kadar sarhoştu ki, çocuğunu başkaları hastahaneye götürmüş. Bir başka arkadaşın sarhoşken araba kullanması gerekti ve eşinin gözündeki korkuyu gördüm. Çocuğumuz olsun istiyorduk ve ben böyle bir baba olmak istemiyordum. Bırakıyorum dedim. 5 sene olmuş. 5 senede sadece 1 tane bira içtim. Onun üzerinden de 4 sene geçti.