Bu hayatta en yakından tanıdığımız kişilerin aile üyelerimiz olduğunu sanıyoruz, fakat gerçekten onları tanıyor muyuz? Aile üyelerinin vefatının ardından onlar hakkında öğrendikleri gerçekleri ve anıları paylaşan bu kişiler hem sizi duygulandıracak hem de şaşkınlığa sürükleyecek. Buyurun 👇
Dün vefat etti ve yakın arkadaşım bana ona ait olan bir albümün fotoğrafını yolladı. Fotoğraf albümünün üstünde 'Oğullarım' yazıyordu ve içinde en yakın arkadaşımla benim fotoğraflarım vardı. O zamandan beri çok duygusal anlar yaşıyorum.'
Hayatının 40 yılında aralıksız çocuklara yardım etmiş. Hatta bu çocuklara yazdığı öğüt mektuplarını bulduk; onlarla hep iletişime geçmiş. O çocuklar da büyüyüp aile kurduktan sonra ona yazmışlar ve fotoğraflarını yollamışlar.
Anneannemin melek gibi bir insan olduğunu hepimiz biliyorduk, ama 40 yıl boyunca başka çocuklar da bunu biliyormuş.'
Her mektubunda benden de bahsetmiş ve birbirimize çok benziyormuşuz. Aynı müzisyeni sevmemiz, dondurmayı çok sevmemiz gibi küçük şeyler. Ancak benim için büyük ve önemliler.'
Annemi de hastaneden kaçırmış. Annem biyolojik annesi ile 91 yaşında tanıştı. Bu zamana kadar duyduğum en tuhaf şey bu.'
Onun tarifiyle pişirirdim ama aynı olmazdı. Bana her zaman 'Sadece pratik yapman gerek' derdi. Yıllarca mutfakta kötü olduğumu düşündüm. Vefatından sonra evi temizlerken babam tariflerini yazdığı defteri buldu. Meğerse bize verdiği tarifleri bilerek eksik yazıyormuş! 43 yaşımdayım, tarifleri onun defterinden okuyarak yapıyorum ve sonunda aynı lezzeti yakalayabildim!'
Güzellik uzmanlığı kursuna giderken eltim saç kesiminden manikürüne kadar her türlü şey için bana gelirdi ve hep bol bol da bahşiş bırakırdı. Parası konusunda ne kadar tutumlu olduğunu bildiğim için bana hep tuhaf gelirdi. Bir süre sonra bahşiş vermeyi bıraktı; tüm işlemleri 4 saat sürdüğünde bile fazladan hiçbir şey vermedi. Sonradan öğrendim ki, bana verdiği fazladan bahşişleri annem bana vermesi için ona veriyormuş. Anneme teşekkür edemeyeceğimin üzüntüsüyle ağladım.'
Son yıllarda zihinsel algılama becerileri kötüleşmeye başlamıştı. Aklını toparlayabildiği kısa anlardan birinde büyükanneme evlenmelerinden çocuklarının olmasına dek tüm anılarını içeren bir mektup yazmış. Çok tatlı ve özel bir mektup. Ancak daha sonra ona bunu vermeyi unutmuş ve vefatının ardından büyükannem mektubu eşyalarının arasında buldu.'
Öğrencilerinin yarısının 'burslu' olduğunu, yani onlara bedavaya ders verdiğini öğrendik. Hiç kimseye tek bir şey söylemedi bile, tam bir melekti.'
Numarayı aradım. Telefonu açan kadın onu hatırladı. Yıllardır istediğim yüzüğü almaya ve bana evlenme teklifi etmeye hazırlandığını öğrendim.'
Yetenekli bir şairmiş ve çok güzel çizimler yapıyormuş. O zamanlarda ailem sanatçı olmamı desteklemiyordu, vaktimi boşa harcadığımı düşünüyorlardı. Ancak o an amcama çok yakın hissettim ve kendimi yalnız hissetmedim.'
Ona hamile olduğumu söylememiş olmak ve heyecanını görememiş olmak beni çok üzüyor.'
Bunların hepsi çok ani gerçekleşmişti, eve teklif veren ilk alıcıyı kabul etti ve 18 ay sonra vefat etti. Hastane belgelerini bulduğumuzda pankreas kanseri olduğunu öğrendik ve tedavi olmak için hiçbir şey yapmamış, kimseye de bir şey söylememiş. Öğrenip emekli olmuş, huzurlu bir yere taşınmış ve ölümü beklemiş.'
Hatta ehliyetini bile almış. Annem onun araba kulübüne gittiğini zannediyormuş. Eğer bundan haberi olsaydı endişeden bayılıp dururdu.'