Hiç tanışmadan hayatını paylaştığın,
Duygularını anlatmak için konuşmayı tercih etmeyen,
Deli desen değil ama aklı başında olduğunu da iddia edemeyeceğin,
Üstlendiği gönül yüküyle kendi yaşam ölçüsünde sürekli ritim kaçırsa da,
3 dakika kusursuz çalabilmek için, ömrünü harcayan profesyonel obsesife MÜZİSYEN denir.
Birkaç bin sayfa notayı hatmetmiş, usul, solfej, entonasyon, tuşe, çalım tekniği geliştireyim diye kendini hebâ ederken, hiçbir zaman 'önce müzik için müzik” yapmaktan vazgeçmemiş; ve fakat malum sebeplerden dolayı, kendini yüksek müzik otoritesi sanan mekan sahipleri tarafından, bütün gece satılmış bira kasalarını sayıp, bunun üzerinden başarısının değerlendirilmesine maruz kalmış müzik emekçisine verilen isim aynı zamanda.
Uçlarda yaşadığı hassasiyetiyle gönül rızkının kesildiği yetmezmiş gibi ilk müzisyenin ekmeği kesilir.
Tüm meslek grupları zarar görse de bir şekilde devam eder ama tüm acılarda olayın failleri bırakılıp müzik yapan insana girişilir.
Nasıl olmasın ki? Bir insan full time hissiyatla uğraşabilir mi?
Çocuk yaşta kendini adadığın bir alan…
İsmi var oldukça sürecek bir çalışma temposu.
Enstrümanıyla, notalarla, bestecilerle kurduğu empati, gönül bağı, yol arkadaşlığı…
Kendi birikimlerini, duyarlılığını ve zevkini eserlere adapte etme süreci ve hiç bitmeyen mükemmele ulaşabilme arzusu…
Sulara türkü söylerken sanki yıllardır acısını çektiği, uzun zamandan beri umutlara, düşlere bıraktığı beklentilerin gerçekleşebilme umudu…
Yazdıklarımdan da anlaşılacağı üzere zordur sanatın gökkuşağında bir renk olmak… Sanatçılığın meslek olarak icra edilmesi ise zaten anormal bir durum.
Ne olur her olumsuzlukta arkasındaki yüzlerce bileşeni düşünmeden önlem olarak sadece konserleri iptal ederken,
“Sen şimdi bütün enstrümanları çalabiliyor musun?” gibi beyin yakan sorularınızı yöneltirken
“İki tıngırdatıcan amma nazlandın” diye taciz ederken
“Ne kıyak işiniz var hem eğlenip hem parayı kırıyorsunuz valla” deyip pişkin pişkin sırıtırken,
Hele ki “Ben de küçükken kursa gittim ama ailem kötü yola mı düşücen diye göndermedi.” gibisinden acı tecrübelerinizi paylaşırken
Yukarıda yazdıklarım aklınıza gelsin.
Olumsuzluklar yaşanabilir ama sanatın güzelliğini hiçbir kötü duyguyla örtmeyelim.
Umudun dibini sıyırdığımız bu zor günlerde, dünden daha güzel yarınlar diliyorum hepimize…