Peki arılar, karıncalar, rüzgarlar, yağmurlar… Görevini kusursuz şekilde yerine getiriyorken, her türlü donanımla kuşatılmış insan oğlu tek vazifesi olan ahlaklı ve merhametli yaşamakta neden bu kadar zorlanıyor?
Görüyoruz işte doğa hepimizin ihtiyacına yetecek kadarını sağlıyor fakat hepimizin hırsını karşılamaya yetemiyor.
Peki türümüz zalim, hırslarımız doyumsuz diye insan sevmeyecek miyiz?
Hayır! Önce insan olmayı, sonra insanı daha az değil, doğayı daha çok sevmeyi öğreneceğiz.
🍀💚
Bir şaman öğretisi şunu der:
Doğada hiçbir şey kendisi için yaşamaz ⛰
Nehirler kendi suyunu içemez 🌊
Ağaçlar kendi meyvelerini yiyemez 🍒
Güneş kendisi için ısıtmaz☀
Ay kendisi için parlamaz 🌕
Çiçekler kendileri için kokmaz 🌺
Toprak kendisi için doğurmaz🎋
Rüzgar kendisi için savurmaz🌪
Bulutlar kendi yağmurlarından ıslanmaz🌧
Her şey birbiri için yaşar.
Birbiri için yaşamak, doğanın kanunudur 🍀
Kanun der ki;
Ben biz olduğumuz zaman ben olurum.
Ben, ben olduğum için sen, sensin ♾