Çocukluğunda babasının iş yerine gidenler hiç de az değil. Belki mecburiyetten, belki de eğlenceden gittik çoğumuz. Şimdi dönüp bakınca babalarımızın ne kadar sabırlı insanlar olduğunu düşünmemiz kaçınılmaz. Ya da biz çok meraklıydık büyük olmaya, bilemiyoruz. Öyle ya da böyle çocukken her şey çoook ama çoook güzeldi. Biz büyüdük ve kirlendi dünya...
O oraletin tadını da başka hiçbir yerde bulamazsınız.
Babanın 'Yeter ki sessiz dursun' diye ses çıkartamadığı anlardan bir tanesi.
Simsiyah ekran ve asla anlamadığın bir sürü yazı gördüğünü düşün...
Özellikle mürekkepli ıstampaya buladıktan sonra kağıda basmanın tadı inanılmazdı!
İşte bunlar hep hayata hazırlama çalışmaları...
Biz buna 'tasarım ruhu' diyoruz.
Mesela ben babamın müdürü görür de gelip bana kızar diyen aşırı tırsmıştım.
Tebrikler sana geleceğin bilim insanı...
Bunu hala kendi ofisinde yapanlar el kaldırsın!
Çünkü renkleri çok güzel ve kesinlikle çocuklar için?
Nıclı Tıyzı yınıklırımı bırıkır mısın ırtık
Aşırı merak edersin ama korkudan dokunamazsın bile...
Büyüdük de iyi mi oldu? Hepimiz iş yerindeyiz işte...
kardeş bu yalnız herkese uygun değil he :D sen resmen devlet dairesine gitmişsin :D
#7 dışındaki hepsini oğlum da yaşadı, yaşıyor. Ofisime geldiği zaman benimle aynı çocukluğu tatsın diye oralet bile ikram ediyorum :)
kahvaltıda çorba içmek...