Bugün yeniden yeşillendirilen alanların büyüklüğü neredeyse bir ülke ölçeğine ulaşmış durumda. Ancak bu dev kazanımın görünmeyen bir maliyeti olduğu ortaya çıktı. Derin kökleriyle yer altı suyunu çeken ağaçlar, bu suyu yapraklarından atmosfere hızla geri salıyor; süreç büyüdükçe toprakların su tutma kapasitesi bölge genelinde düşmeye başladı.
2001–2020 dönemine ait verileri inceleyen bilim insanları, Doğu Muson Bölgesi ile Kuzeybatı Kurak Bölgesi’nde belirgin bir su kaybı yaşandığını saptadı. Çin yüzölçümünün yüzde 74’ünü oluşturan bu geniş alanlarda kullanılabilir tatlı su miktarı sürekli azalıyor.
Üstelik buharlaşıp atmosfere taşınan nemin aynı bölgeye yağış olarak dönmesi beklenirken, rüzgârlar nemi binlerce kilometre öteye sürüklüyor. Araştırmaya göre bazı bölgeler su bakımından zenginleşirken, nüfusun ve tarımın yoğun olduğu birçok yer giderek daha ciddi bir su kıtlığıyla karşı karşıya kalıyor.
Ağaçsızlık da aynı sonucu veriyor. Her yaz farz gibi çıkan yangınlarda ve yok olan ekolojik düzenden biliyoruz. Yeşil susuzluğu tercih ederim.