Eylül geldi mi bir tuhaflık çöker insana. Ne tam hüzün, ne tam mutluluk... Yazdan kalma anılarla, kışın belirsizliği arasında, ortada bir yerlerde durursun. Güneş hâlâ tepede ama tam ısıtmıyor gibi; gökyüzü mavi ama gözlerin başka bir renkte. İşte tam o ruh hâline hitap eden, içine usulca sızan, senin yerine suskunluğunu anlatan şarkılar burada. Belki biraz hüzün, belki bolca nostalji, ama her biri kalbe iyi gelen bir terapi!