13 yaşında fotoğraf çekmeye başlayan, 23 yaşında intihar etmesiyle kariyeri sona eren ve geriye sergilenmiş 120 fotoğraf bırakan Woodman son dönemlerde “fotoğrafın Sylvia Plath’i” diye tarif ediliyor. Her fotoğrafına intiharını nakşeden ve bu yolda emin emin adımlarla ilerleyen 'nihilist' ablamız ilginç bir miras bıraktı geriye.
Pek çok insan nü çalışmalar yapıyor, bir kısmı da kendini model olarak kullanıyor. Nedir bu kadını bu kadar özel yapan şey?
10 yıllık kariyeri boyunca sona yaklaştığı her gün bir önceki günden daha fazla karamsar olduğunu, hiçliğe ve intihara adım adım ilerlediğini bu fotoğraflardan gözlemleyebiliyoruz. Woodman, bedenini bir araç, bir nesne gibi kullanırken bir yandan da nesneleri vücudunun bir parçası gibi kullandı. Bazı çalışmalarından intihar teşebbüsü, şiddet mağduru, taciz mağduru olduğu okunabiliyorsa da yazılmış biyografilerde bununla ilgili kesin bir bulgu da bulunmamakta.
Kendisini fotoğraf sanatında bir sınıfa dahil edeceksek sürrealist-feminist-nüdist diye tanımlayabiliriz.