Şimdi hayat normalmiş gibi görünüyor olsa da bu şehrin hafızasında bir daha asla silinemeyecek bir facia yatıyor ve bu facia tarih kitaplarında pek sık anılmasa da Çernobil'den bile daha büyük bir parçalanmaya sebep olmuştu.
Bir sanayi felaketi yaklaşıyordu ve birkaç saat içerisinde her şey şehir için tepetaklak olacaktı.
Fabrikadan yanlışlıkla 40 ton metil isosiyanat gazı salındı ve binlerce kişi yaşamını yitirdi. Bazı kaynaklar sayının otuz bine yaklaştığını bile söylüyordu. Bir şehirden neredeyse on bin ailenin yok olmasından bahsediyoruz. Neden olmuştu bu felaket?
Bazı gazeteciler bu konuda bir farkındalık yaratma peşine düşmüş, sesini yükseltmeye çalışıyordu. Olmadı.
Fabrikanın bel kemiği olan soğutma sistemi çalışmaz haldeydi. Peki uyarı sistemi? Sıcaklık düzeyinin tehlikeli noktaya gelip gelmediğini anlatan sesli uyarı sistemi devre dışı bırakılmıştı. Hiçbir önlem alınmıyordu.
Fabrikadaki vanalar eskimiş, iş görmez hale gelmeye o kadar yakındı ki facia hiç de saatler süren bir sızıntıyla oluşmadı. Ufak bir sızıntı gazın sıvılaşarak atmosfere yayılmasına yetti.
Gökyüzündeki bu felaket bulutlarının temas ettiği herkes bir bir can vermeye başladı, sokaklar kısa sürede cansız bedenlerle doldu.
Size şöyle anlatalım, felaket öylesine büyüktü ki gazın atmosferle karşılaşmasının ardından ilk üç günde on bin kişi yaşamını yitirdi, bir hafta içerisinde ise bu sayılara bir on bin daha katıldı.
Çünkü hastaneye kaldırılan binlerce insan, bünyelerine tesir etmiş maddelerin bir türlü anlaşılamamasından dolayı herhangi bir tedaviye giremiyor, bir bir yaşamlarını yitirmeye devam ediyorlardı.
Şirket kendini korumak için insanların ölmeye devam etmesini bile umursamıyordu.
Siz de tahmin ediyorsunuzdur muhtemelen, adalet asla yerini bulmadı.
Bir dava başlamıştı fakat bu dava herkesin beklediği adalet yerine şirketin yöneticisi Warren Anderson'un 2100 dolar kefalet ödeyerek serbest bırakılmasıyla sona erdi. Yirmi yıl sonra şirketin sekiz çalışanı iki yıl hapis cezası aldı ancak hiç kodes yüzü görmediler, cezaları ertelendi.
Binlerce canın tazminatı için bile bir pazarlık yapılmaya başlandı, sonuçta 500 milyon dolardan bile az tazminat kararı kabul edildi. Öyle ki ömür boyu izlerini silemeyecekleri bu olay sonrası zarar gören kişilere kişi başı 500 dolar bile düşmüyordu.
Normalde bir şehrin toprağında ölçülmesi gereken zehirli maddenin tam altı milyon katı, bu şehir topraklarına yapışık kalmıştı. On beş yıl önce yapılan bir araştırmada, olayın gerçekleştiği günden bu yana 600 bine yakın kişinin felaketten etkilendiği de ortaya çıktı.
Yarım milyondan fazla insanın yaşamını etkileyen bir felaket, yarım milyarlık bir tazminatla telafi edilebilir miydi? Adalet bu ya, edilmişti.
abdyi ve ortaklarını neden hicbir zaman sevmediğimizin acı örneklerinden biri, bu gezegenin en büyük belası abd