'Acıya Sevinmek' İnsana Ait Bir Özellik Değildir

13.10.2015 - 13:35

İnsana ait pek çok özellik sıralayabilirim burada. Bizi hayvanlardan ayıran, besin zincirinin en tepesine koyan, bir medeniyet kurmamızı sağlayan, toplum içinde var olmamıza sebep olan, vs. akla hayale gelmedik özellikler anlatabilirim size.

Ama “acıya sevinmek” bunların hiçbiri arasında yer almaz! Acıya sevinmenin bir anatomisi, bir algoritması, insanın içinde beslendiği bir damarı yoktur. Acıya sevinmek “saf” kötülüktür. Kabul kötülük insanın bir özelliği olabilir, ama bizi hayvandan ayıran değil bizzat hayvanlaştıran bir özelliktir.

1. Acıya sevinen insan çıkarcıdır, hesapçıdır, kalleştir.

2. Acıya sevinen insanın herhangi bir kimseyi, herhangi bir şeyi gerçek anlamda sevebilmesi mümkün değildir.

3. Acıya sevinen insanın başka insanlara zarar vermemesinin tek sebebi fırsatını bulamamış olmasıdır.

4. Acıya sevinen insan pusucudur, linççidir, kısacası korkaktır.

5. Acıya sevinen insana salt bencil demek bencil kimselere hakarettir, acıya sevinen insan yumurta pişirmek için komşusunun evini yakan insandır.

6. Acıya sevinen insanın ahlakı, etiği yoktur, sadece toplumdan dışlanmamak için ahlaklı taklidi yapar.

7. Acıya sevinen insan nefretini kusabileceği fırsatları asla kaçırmaz, “ama” bağlacı onun en büyük silahıdır.

8. Acıya sevinen insan, aynı zamanda acıdan beslenen insandır, acılara üzülmez o, “mış” gibi yapar.

9. Acıya sevinen insanın her zaman bir bahanesi, yandaşı, taraftarı vardır, bunları bulmasını iyi bilir.

10. Acıya sevinen insan cahildir, öğrenmeyi sevmez, işine gelmeyen bir bilgi %100 doğru olsa bile inanmamayı tercih eder.

11. Acıya sevinen insan okumaz, izlemez, duymaz, bir kere Yaşar Kemal, Gabriel Garcia Marquez, Ursula K. Le Guin, Sabahattin Ali, vs. okuyan birinin acıya sevinmesi mümkün değildir.

12. Acıya sevinen insanın tek önceliği cebidir, onun için hayatın anlamı, mutluluğun anahtarı paradır.

13. Acıya sevinen insan kategorize etme sevdalısıdır, nerede bizden, sizden, onlardan, diye ayrım yapan biri varsa, o kişi acıya sevinendir.

14. Acıya sevinen insanın başka bir inanca, düşünceye, renge, dile, ırka, vs. saygısı da, sevgisi de yoktur, olamaz.

15. Acıya sevinmek ciddi bir psikolojik rahatsızlıktır, böyle birinin ne kendine, ne çevresine, ne de topluma sunacağı hiçbir şey yoktur.

16. Acıya sevinmek, duruma, zamana, kişiye göre değişiklik gösteren, geçiştirilecek bir durum değildir, bariz bir psikopatlık alametidir.

17. Acıya sevinen insan… Pardon insan demişim.

Sonuç ne derseniz, sonuç şu ki Türkiye her geçen gün “acıya sevinen" insanları arttığı bir ülke haline geliyor.

İşin ürkütücü tarafı her gün bu insanlarla yan yana işe gidiyoruz, otobüse biniyoruz, aynı marketten alışveriş yapıyor, aynı çocuk parkında çocuklarımızı sallıyoruz.