Andy Whelan 4 yaşındaki kanser hastası Jessica Whelan'ın babası. İndiatimes'dan derlediğimiz bu öyküde baba kızının verdiği mücadelenin gerçek yüzünü anlatan oldukça etkileyici fotoğraflar çekmiş. Aileye Jessica'nın birkaç haftalık ömrü kaldığı söylendi ve tedavi kesildi...
İlk tetkiklerde yanlış teşhis konulan küçük kızın evre 4 nöroblastoma olduğu geçtiğimiz Eylül ayında doktorlar tarafından teyit edildi.
Hastanede geçirdiği 10 haftanın sonunda Jessica bir kontrolden daha geçti. Bu defa karaciğerinde de bir kitle tespit edildi. Haberi alan aile ise bir kez daha yıkıldı.
Baba Andy kızının fotoğraflarını 'Jessica Whelan - Nöroblastomaya karşı bir Savaş' başlığıyla paylaştı ve konu üzerine 14.500 kişi yorumlar ve paylaşımlar yapmaya başladı. Bir insanın çocuğunu kansere kaybetme korkusu oldukça derin bir konuydu.
Bir fotoğraf sanatçısı olan Andy, yaptığı paylaşımda şöyle yazdı;
'Bir fotoğraf sanatçısı olarak durumun hakikatini ve gerçekliğini yakalamak çok önemli. Hayatın neşesini yakalarken, gördüğümüz işkenceyi kenara atmak kolaylaşıyor. Bu benim hayatımda çektiğim en zor fotoğraftı, fotoğraftaki 4 yaşındaki kendi kızım.'
'Şimdi onu cennetin kapısından içeriye götürebilmek için ve onu orada karşılayacak arkadaşlarının olmasına dua ediyorum. Artık bunun bir an önce olması için, onun daha fazla acı çekmemesi için dua ediyorum. Bu dünya ona çok acımasız davrandı, kısacık ömrünün çeyreğini bu savaşı vererek geçirdi.'
Jessica'nın Savaşı'nı bu Facebook sayfasından takip edebilirsiniz.
Dün saçımın kırıklarına üzülüp uzun saç sevdiğimi hatırlattım kendime ve bir süre daha kırıklarımla yaşamaya karar verdim. Sonra lösemi hastası bir kız çocuğu gördüm ve kemoterapi sebebiyle saçları yoktu ; sorsan o da ' uzun saç severim' diyecek . Sonra dedim ki 'allahım benden al ona ver , o daha çocuk :( ' .... Hayat saçlardaki kırıkları kafaya takacak kadar uzun değil ; o yüzden diyorum ki hergünü dolu yaşayın ; kırmadan , incitmeden , kimsenin hakkını gaspetmeden , ertesi gün olmayacakmış gibi yaşayın. Ve yine diyorum ki kötüler ölsün çocuklar yaşasın......
Okuduğum andan itibaren göz yaşlarımı tutamıyorum.. Her bir fotoğrafta kahroldum ama en çok kalbimi acıtan fotoğrafların babasının elinden çıkmış olması.. Keşke mucize denen şey gerçekten olsa...
Off gözerim doldu resimlere baktıkça insanın içi daha çok acıyor Allah kimseye böyle bir acı yaşatmasın hiç kolay değil canından çok sevdiğin birisinin gün geçtikçe gözünün önünde eriyip gitmesi Allah sabir versin ailesine.