Dünyada umut kadar inandığım çok az şey var. Öyle yürekten bağlıyım ve öyle uğraşıyorum ki onu yaşatmak için, sözcüklerle ifadesi zor. Genel olarak da olumlu bir insan oldum yaşamım boyunca. Ama aynı zamanda yaşamım boyunca da sevgi ve saygı gören, kararları desteklenen biri oldum. Yani mutluluk bir vahiy gibi gelip konmadı omzuma. Şartlarım mutlu olmaya yatkındı ve ben de büyüdükçe besledim onları. Bunları neden anlatıyorum; çünkü toksik pozitiflikten bıktım. İnsanlara ümit vermek, yol göstermeye çalışmak ve çabalamaya teşvik etmek başka; durmadan her şeye şükretmelerini ve daima kendilerinden daha kötü durumda olanları düşünmelerini söylemek başka. Şükür terörü bu. Ve inanın kimseye iyi geldiği falan yok.
Anne tarafimdan cok sevdigim birinin 41 yasinda oglu uykusunda olmustu. Aile perisan, sakinlestiriciler veriliyor, bende gelene gidene servis veriyorum, ki gelenler acili insanlari istekleriyle sinir etmesinler. Baba tarafimdan bir gerizekali, oglu olen yakinima hayatta, saglikli ve az birazda serefsiz bir hayat yasayan oglunun eski kasar karisi tarafindan gordugu zulmleri anlatip cenaze evindeki ilgiyi uzerine cekmeyi denedi, her cumlesinin ardindan uuuu neler cekti, eyiki yasiyor diye laflar edince oglu olen yakinim OGLUUUMMM diye bayginlik gecirdi. O kalabalikta densizi rezil ettim,ya sus ya da defol git dedim. Yahu bir ananin yillardir gormedigi evladinin cenazesi gurbetten gelmis, bir sarilip koklayamamis, amk, sen neyi yaristiyorsun. Empati yoksunu ruh hastalaridir acilari ve hastaliklari yaristiranlar.
Bunun 2 nedeni var gördüğüm kadarıyla. Birincisi din, insanlara şükretmeyi öğretip isyan etmemeyi öğretiyorlar. Bu da devlet ve din tarafından koyun gibi kontrol edilmelerine neden oluyor. İkincisi ise Zenginler, aptal fakirlerin uyanmamasını istedikleri için tepeden sürekli bu telkinde bulunurlar. Öyle deme bak çok daha kötü durumda olanlar var diye örnek göstererek en başında insanları baskılıyorlar. Her ikisi de gayet mantıklı ve etkili sonuçlar üretiyor. O kadar etkili ki binlerce yıl insanlar köle olarak yaşamışlar ve ses çıkartmamışlar. Günümüzde de hükümetlere, patronlarına, amirlerine ses çıkartamıyorlar :D
Acı çekmek özgürse , özgürüz ikimizde demek istiyorum :)