Minicik patileriyle dünyaya gözlerini açan yavru kedilerin, anne şefkatiyle sarılıp beslenmesini izlemek kadar huzur veren bir manzara var mıdır bilinmez. Ancak bazen işler tersine döner ve anne kedi, yavrusunu reddedebilir. Bu durum ne kadar yürek burksa da çoğu zaman arkasında çok güçlü biyolojik ya da davranışsal nedenler yatar. İlk bakışta anlayamayız ama anne kedi, bazen içgüdüsel olarak zor bir karar verir. Çoğu zaman da bu karar aslında diğer yavruları korumaya yöneliktir.
Pek çok kişi, dışarıda bir grup yavru kedi gördüğünde hemen annelerinin onları terk ettiğini düşünür. Oysa gerçekte anne kedi, çok yakın bir yerde avlanıyor ya da etraftaki tehlikeleri kontrol ediyordur. Dışarıda doğum yapan sokak kedileri, yırtıcılardan korunmak için yavrularını bilerek farklı yerlere yayabilir.
Eğer yavrular tok, güvende ve kısa bir ağlamadan sonra uykuya dalıyorsa büyük ihtimalle anneleri yakınlardadır. Bu nedenle hemen müdahale etmek yerine birkaç saatlik gözlemle durumun gerçekten terk edilme olup olmadığını anlamak en doğrusu olur.
Kimi zaman bir anne kedi, hasta ya da fiziksel olarak kusurlu bir yavrusunu bilinçli olarak dışlar. Bunun nedeni, hastalığın diğer yavrulara bulaşmasını engellemek ya da zayıf olanın tüm sütü tüketerek sağlıklı yavruları riske atmamasını sağlamaktır. Bazen de fiziksel bir deformasyon anne kedinin içgüdüsel olarak yavrusunu reddetmesine yol açabilir.
Bu tür durumlarda, veterinerler reddedilen yavrunun diğerlerinin de dışlanmasına neden olmaması için ayrı bir şekilde bakılmasını önerir. Yani bu davranış her ne kadar acımasız görünse de içgüdüsel olarak bir tür koruma mekanizmasıdır.
Bazı anne kedilerde mastitis adı verilen bir meme enfeksiyonu gelişebilir ve bu durum, emzirmenin dayanılmaz bir acıya dönüşmesine neden olur. Meme uçları şişer, sertleşir ve dokunulduğunda sıcak hale gelir yani aslında anne yavrusunu reddetmiyor, sadece canı yanıyor olabilir.
Bunun dışında çok fazla sayıda yavruya sahip olan bir anne, sütü yetmediği için birkaç yavruyu bilinçli olarak dışlayabilir. Bu davranış genellikle doğumdan sonraki ilk 24 saat içinde kendini belli eder. Gözlem yeteneği yüksek olanlar, hangi yavrunun riskte olduğunu çabucak fark edebilir.
Henüz yeterince olgunlaşmamış, çok genç kediler annelik içgüdüsünü tam olarak geliştirememiş olabilir. Bazıları başlangıçta ilgisiz görünür ama zamanla anneliğe adapte olurken, bazıları ise tamamen ilgisiz kalabilir.
Özellikle doğum sırasında zor anlar yaşamış ya da güvenli bir ortamda olmayan kedilerde yüksek düzeyde stres ve kaygı gözlemlenir. Bu ruh hali, annenin kendini güvende hissetmesini engeller ve yavrularına yeterli ilgi göstermesini zorlaştırabilir. Böyle durumlarda anneye destek olmak, gerektiğinde veterinerden yardım istemek en doğru adımdır.