Seneye yine giyeriz diye, bize bir beden büyük gelen yeni ütülenmiş mavi önlüğün içerisinde kaybolduğumuz, defter kaplarken televizyondaki diziye daldığımız, okulun koridorlarında telaşla sınıfımızı aradığımız yıllara dair heyecan duyduğumuz anıları bu içerikte derledik. 😊
Şimdi artık yakalı tişört ve uygun bir pantolonla gidebiliyor çocuklar okula. Bizim ömrümüz çürüdü, elbise üzerine önlük denerken o mağazalarda. 😢
Ya yeni kitaplar alıp, bir ton para saymak zorundaydın kırtasiyeye, ya da büyüklerinden kalan kullanılmış kitapları kullanırdın. Bir kitap hiçbir zaman atılmazdı. Her zaman onu birden fazla kişi kullanırdı.
Yurdum esnafı defteri de kiloyla sattı bir dönem evet. Ve hala satılan yerler de vardır, mahalle aralarında. 😅
Telli defterin ne karizması olacak demeyin. İlkokulda herkes, her ders için farklı kaplı defterler kullanırken, sen bütün derslerin notunu, öğretmenin tembihlerine rağmen aynı deftere yazdığında asi bir öğrenci oluyordun ister istemez. Asi olmanın da ayrı bir karizması vardı. 😎😅
Kalemlerin hepsi için ayrı yeri olan bu kalemliklerin yanı sıra bütün kalemleri bir arada koyup fermuarını kapattığın basit kalemlikler arasında dağlar kadar fark vardı gözünde.
En sevdiğin çizgi filmin karakterlerinin olduğu kapları da seçebilirdin, arabalı kapları da. Farklı olmak istiyorsan şeffaf kaplar seçerdin. Defterinin ve kitaplarının kabı senin hayal dünyanı dışarıya yansıtıyordu bir nevi.
Okulların açılmasının en eğlenceli taraflarından birisi. Gıcır gıcır defterleri, yine rengarenk kağıtlarla kaplamak.
Evi birden ütü buharı basar, bunun da etkisiyle, o ertesi gün okula gitme telaşı tüm vücudumuzu sarardı.
-Yaa baba, hadi daha Türkçe kitabını kaplıycaz, biraz çabuk olalım.
-Dur Dunkof! Reklamlar girsin önce bi. 😂
Biz de okuldaki ilk günde; ne yapacağımızı, özlediğimiz arkadaşlarımızı, yeni tanışacağımız insanları düşünüp dururduk. Böylece o yatakta saatlerce bir o köşeye döner, bir öteki köşeye döner, uykuyu kovalar dururduk. 😄
Böyle içindeki tırtıllar kelebek olmuş da, çıkmaya çalışıyorlar gibi. ☺️
Okula yeni başlıyorsan, o çantanın içerisine rastgele birkaç defter, kitap atılır beslenme çantası da eline alınır, öyle okulun yolu tutulurdu.
Yok hayır okulda 3. ya da 4. yılınsa, bir klasöre yalnızca bir defter konulur öyle okula gidilirdi. 😄
Bu vesileyse belki de yeni birkaç kişiyle tanışırdın. Aynı sınıftan birini bulursan belki de, o senin ilk sıra arkadaşın olurdu.
Önceden kaynaşan birkaç öğrenci dışında tabii ki. Onlar çoktan sınıfın altını üstüne getirmeye başlamışlardır bile. 😁😁
Ve öğretmen, o çocukların her birinin gözlerinin içindeki parıltıya şahit olurdu. Onların birer mücevher olduğunu ve ancak kendi gösterdiği yolda işlenip, şekilleneceğini bilirdi...
derlerdi de inanmazdım. dünyanın bütün parasını pulunu çocukluğuma değişmem. keşke aynı heyecanı hissdebilsek yeniden. hatırladıkça bile mutlu oluyorum.
90'lar güzeldi.