Bu ne şimdi? dediğinizi duyar gibiyim, demeyin. 7 Haziran seçimlerinden bu yana Türkiye’yi etkisi altına almış, sosyal medyadan, TV’den, gazetelerden, sokaklardan gözümüze gözümüze giren Türkiye renkleri mevcut. Hepsinin bize çağrıştırdığı bir şeyler, hepsinin anlattığı bir hikayesi var.
İşte çok da farkında olmadığımız, ama hepimizin bilinç altında bir şekilde kodladığı o renkler.
20 Temmuz 2015 tarihinde, Kobani’ye yardım götürmek için Şanlıurfa’nın Suruç ilçesinde, Amara Kültür Merkezi’nde toplanan gençlerin arasına karışan bir canlı bomba 34 insanımızı aramızdan aldı. Bu patlama sonrasında ülkeye karanlık bir hava hakim oldu, bölgede yaşanan barış havası yerini savaşa bıraktı. Bu an aklımızda SGDF kırmızısıyla yer etti.
7 Haziran seçimlerinde HDP’nin barajı geçerek, meclise 80 milletvekiliyle girmesi ülkede Türk demokrasi tarihi için bir dönüm noktası oldu. Seçimlere ilk defa parti olarak giren HDP’nin barajı aşması aklımızda HDP moru olarak yer etti.
7 Haziran seçimlerinin beğenilmemesi üzerine, 1 Kasım’da tekrar seçime gidilmesi ve bu iki seçim arasında yaşadığımız kaos seçimleri aklımıza kazıdı. Ne gereği vardı, koalisyon olsaydı, vb. tartışmalar eşliğinde gittiğimiz seçimden aklımızda seçim zarflarının renkleri kaldı.
Sosyal medyada, TV’lerde en çok gördüğümüz renklerden biri oldu. Sürekli yanıp sönen, sayfalardan taşan son dakika kırmızısını her gördüğümüzde yüreğimiz yandı, canımız acıdı, içimiz kan ağladı. Şüphesiz ki iki seçim arasının ve hatta bugünlerin en popüler rengi oldu son dakika kırmızısı.
Daha hayatımıza gireli çok olmadı ama Rusya ile aramızda yaşanan gerilimden dolayı Sputnik haber kanalının turuncusu hayatımızda yer etti bile.
Aynı krizin bize hediye ettiği bir başka renk ise, Türk uçağı tarafından düşürülen Rus uçağının rengi olan mavi. Her gün onlarca Rus uçağı mavisi görmek bu krizi unutmamıza bir türlü izin vermiyor. Bu maviyi her gördüğümüzde aklımıza sinirli bir Putin yüzü geliveriyor.
Daha çok taze, 28 Kasım 2015 tarihinde, Diyarbakır’ın Sur ilçesindeki dört ayaklı minarenin önünde, tarihimize sahip çıkmamız gerektiğini anlatan Tahir Elçi, çıkan çatışmanın ortasında kalarak, henüz kimin silahından çıktığı bilinmeyen bir kurşunla katledildi. Son görüntülerinde üzerinde olan gri ceketiyle aklımızda kaldı bu değerli insan.
7 Haziran seçimlerinin beğenilmediğini söylemiştik, bunun üzerine yapılan 1 Kasım seçimlerinde ülke yine turuncuya boyandı. Uzun zamandır aşina olduğumuz bu turuncu, yine kendini gösterdi bize.
Dünyanın yaşanan mülteci dramına tanık olmasını sağlayan, insanların sesini yükseltmesine sebep veren renk, Aylan bebek kırmızısı. Bodrum sahilinde, üstünde kırmızı tişörtüyle yatan cansız bedeni insanların sesini yükseltmesine, mültecilere kucak açmasına vesile olduysa da, ardından ölen onlarca bebek gösterdi ki bunlar da geçiciymiş.
Mülteci krizinin, Ege denizine gömülen binlerin, çelme takılan insanların, bebeklerin, sahil güvenlik botlarının, vs. hepsinin toplandığı tek bir renk var, can yeleği turuncusu. Artık görmeye o kadar alıştık ki duyarsızlaştık resmen. Suriye’de yaşanan savaşın suçunun yüklendiği bu insanların dramına dünyanın bir çözüm bulamayışını hala izliyoruz. Son olarak Avrupa bu insanların başına bizi bekçi dikti, yine aklımıza can yeleği turuncusu geliverdi.
7 Haziran sonrası bir anda 3 liranın üzerine çıkmasıyla bize kriz zamanlarını hatırlattı dolar yeşili. Hala durulabilmiş değil, çünkü krizlerden başımızı kaldırmaya vakit bulamıyoruz.
Samanyolu TV grubunun önce dijital platformlardan, ardından da Türksat uydusundan atılmasıyla hayatımızda yeni bir renk peyda oldu, Caillou sarısı. Her ne kadar Caillou rengarenk giyiniyor olsa da, sarı tişörtü uzun süre sosyal medyayı fethederek hayatımıza aktı.
Kayyım atanan Koza İpek grubunun önünden yapılan yayınlar, bina önünde yaşanan tartışmalar, kayyım ile çalışanların kavgaları derken Koza İpek grubu yazısının rengi olan altın rengi aklımıza kazındı.
Gerek seçim öncesinde yazdıklarıyla, gerek seçim hileleri paylaşımlarıyla ve gerekse de seçim sonrasındaki twitleriyle Fuat Avni’yi unutmak mümkün olmadı. Ve tabii ki profil fotosuna hakim gri renkle hayatımızda yer etti kendisi.
Aslında şehit olan tüm askerlerimizin, polislerimizin rengi oldu. Kardeşinin tabutu başındaki isyanıyla bize “ateş düştüğü yeri yakıyor” dedirtti, hesap versinler diye bağırmasıyla gözlerimizi yaşarttı, terörün, savaşın ne kadar acı bir şey olduğunu, barışın önemini yeniden gösterdi.
Ve son olarak 10 Ekim Ankara katliamı siyahı… Aslında rengarenkti ortalık, bir bayram havası vardı, barış diye haykıran, birbirinden güzel insanlar bir araya gelmişti ancak tahammül edemediler. O güzel insanları kalleşçe, adice aramızdan ayırdılar. Hafızamızda koskoca bir karanlık kaldı, Ankara siyahı diyoruz biz ona…