1 Şubat 1999 yılında hayata gözlerini yuman usta müzisyen Barış Manço, 21. ölüm yıl dönümünde sevenleri tarafından anılıyor.
1 Şubat 1999 yılında hayata gözlerini yuman usta müzisyen Barış Manço, 21. ölüm yıl dönümünde sevenleri tarafından anılıyor.
Yokluğuna alışmanın mümkün olmadığını söyleyen Batıkan Manço, 'Nereye gitsek sevenleri tarafından Barış Manço dalgası yayılıyor. Bu değerin korunması ve sahip çıkılması güzel bir şey' ifadelerini kullandı.
Manço, babasının sevenlerinin gözünde nasılsa evde de öyle olduğunu ifade etti ve ekledi:
'Sadece evde o kadar takı takmıyordu. Kesinlikle ağzından boş laf çıkmazdı. Bu onun yaşam tarzına yansımış, çalışma şekline yansımıştı. O yönünü hep uygulamaya çalıştım, ders almaya çalıştım. Tabii onun gibi olmak çok başka bir kavram. Onun gibi olmak için benim daha neler tecrübe edinmem gerekir? 'Keşke' dediğim anlarda onun rehberliğini şarkılarından, geriye bıraktığı sözlerden almaya çalışıyorum.
O yaşıyor olsaydı ilk aşık oluğum kızdan bahsetmek, ehliyet alacağım zaman araba kullanmayı ondan öğrenmek isterdim. Belki ilk iş deneyimlerimi ondan öğrenip uygulamak isterdim. 20 sene az zaman değil. Bu yaşıma kadar çok şey öğrendim, ama onun yokluğundan öğrendiğim çok şey var. Onun varlığında belki oluşumum daha farklı gelişirdi.'
Barış Manço'nun vefatının ardından müzeye çevrilen evlerinde birçok anısı olduğunu aktaran Manço, duygularını şöyle dile getirdi:
'Ömrümün yarısı bu evde geçti. 10 yıldır müze olalı. Zaman zaman misafirlerimiz oluyor onları ben gezdiriyorum. Orada başka ziyaretçiler de denk geliyor birinci ağızdan duyduklarında bu benim için de keyifli oluyor. Müze olduğundan beri alışsam bile yine de girer girmez nereye bakarsam bakayım her köşesinde bir anım var. O anlar gözümün önüne geliyor. Her koridorda, duvarda hepsinde bir anım var.
Tabii sağ olsaydı biz muhtemelen hala bu evde yaşıyor olurduk. Ama biliyorduk ki onun ardından bu evin müze olması çok daha gerekli bir şey. Çünkü Barış Manço sadece annemin, ağabeyimin, benim değil, tüm Türkiye'nin. Biz ülkeyle babamızı paylaşmasını öğrendik. Evin müze olması çok daha sembolik, daha önemli. Değer katan bir eylem oldu.'
'İlk başta duyunca heyecanlanıyor insan. Babamızın yaptığı işi devam ettirmek ama sonra Doğukan ile dönüp birbirimize baktık dedik ki; 'Bu işi yapabilen babamızdı. Onun enerjisi onun vizyonu o akışı sağlıyordu. Biz babamızı taklit ederdik. Bu durum, programın devamını getirmekten ziyade daha başka bir yere de götürebilirdi. Çünkü Barış Manço'ya özel, ona münhasır özellikler içeren bir programdı o.'
Saçlarımı öldüğü gün uzatmaya karar vermiştim. Adam olacak çocuk nesline denk geldiğim için kendimi çok şanslı görüyorum. Barış Abim UNUTULMADIN.
Herkes tarafından sevilmek nasıl bi şeydi Barış abi?
Şu ülkeye iki kişi bir daha gelmez biri MUSTAFA KEMAL ATATÜRK diğeride Rahmetli Barış Manço nur içinde yatın büyük adamlar