Bu sendromdan muzdarip kişiler, yüzünü gayet iyi tanıdığı, eşini dostunu gördüğünde kişiye duyduğu hislerin duygusal karşılığını göremediği için karşısındakini, tanıdıklarının kılığına girmiş bir yabancı olarak algılıyor.
Uzmanlar bunun sebebini çoğu zaman felç veya beyin kanaması sonrası beyindeki tanıma mekanizmasının bozulması olarak açıklıyor.
Bu sendromu yaşayan kişiler, kendilerine komplo kurulduğuna inanır ve bu tezlerini kanıtlamaya çalışırlar. Örneğin; bir çocuk, aile bireylerinin tamamının aslında kılık değiştirmiş birer uzaylı olduğuna ve onun üzerinde deneyler yapıldığına yürekten inanabilir. Bu sebeple hasta sürekli tedirginlik yaşar ve çevresinden rahatsızlık duyarak kendini koruma psikolojisi geliştirir.
Kişi bazen oyuncak bir bebekten, bazen koskoca bir evden, yıllardır beslediği köpeğinden bazen ise küçücük bir ev eşyasından şüphe edebilir. Bu eşyaların içine kamera, dinleme cihazı ve benzeri materyal gizlendiğine emin olur ve imha etmeye dahi çalışabilir.
Ender olarak da bu kişiler delirme sonucu düşman olarak algıladığı yakınına saldırabilir ve hatta öldürebilir.
20 yaşındaki bir erkek, çalışmak için köyünden şehre gider. Şehirde, bir transseksüel ile cinsel ilişki kurar. Sonra, bu ilişkiden dolayı pişmanlık duyar. Kirlendiğini, günah işlediğini düşünür, kendisini suçlu hissederek köyüne döner. Olayın, ailesi tarafından anlaşılmaması için kendi davranışlarını denetlemeye başlar. Ailesinin, kendisine olan davranışlarında bir değişiklik olup olmadığını devamlı olarak izler. Bir süre sonra, anne ve babasının, kendi anne ve babası olmadığını, benzerleriyle değiştirildiğini düşünmeye başlar.
26 yaşında, evli, mesleği polis olan bir kadın, doğumundan dört gün sonra, bir gece tuvalete kalktığında, beyninin emildiğini, kulağının çınladığını hisseder. Kötülüklerin ağına düştüğünü, doğurduğu çocuğun bir şeytan olduğunu, aslında bir şeytanı emzirdiğini, böylece bir günahkar olduğunu, Tanrının onu affetmeyeceğini düşünür. Hemen, bu duygularla eşinin yanına koşar. Ancak, eşi de, onun bildiği, tanıdığı eşi değildir artık. Eşinin yerine bir benzeri geçmiştir.
23 yaşında, kadın, üniversite 3. sınıf öğrencisi. Şikayetleri, ilk kez beş yıl önce anne-babası ve ablasının birlikte trafik kazası geçirmelerinin ardından, anne-baba ve ablasının öldüğü ama yakınlarının bunu kendisine üzülmemesi için söyleyemediklerini düşünme şeklinde başlar. Kazadan sonra yaralı kurtulan anne-babasının gerçek anne babası olmadığı, bir şekilde onların yerine geçmiş benzer başka insanlar olduğunu düşünmeye başlar. İnsanların kendisi ile ilgilenmelerinin, anne ve babasının ölmesi nedeniyle olduğunu, bu davranışları insanların kendisine acıdıkları için gösterdiklerini düşünür.
40 yaşlarında, evli ve üç çocuklu bir kadın, kocasının kendisini aldattığını düşünmeye başlar. Kocasını devamlı olarak izler. Bu düşünceleri takip eden sonraki zamanlarda, artık, ne kocası onun (kadının) eski kocası, ne de çocukları eski çocuklarıdır. Kocası ve üç çocuğu, benzer olan başkalarıyla yer değiştirmişlerdir.
Kişi, hezeyan sonrası günlerde, babasının kendi babası olmadığı, benzer başka bir kişinin, babasının yerine geçtiği gerekçesi ile mahkemeye verir.
Başka bir olayda hasta, üvey babasının bir robot olduğuna inanır, kafasındaki mikro çipleri bulmak için başını keser!
Sendromun nasıl sonuçlandığı, eşlik ettiği psikozun tedavisinde elde edilen başarıya bağlıdır.