İzmir'de yaşayan Sibel Kula, 30 yıl önce geçirdiği bir trafik kazası sonucunda felç oldu. Gördüğü tedaviyle 25 yıl aranın ardından ayak parmaklarını hareket ettiren Kula, yürüme umudunu asla kaybetmedi.
Hindistan ve Kanada'da iki hastaneye tedavisi için başvuran ve olumlu yanıt alan Sibel Kula, hayırseverlerin yardımını bekliyor.
DHA'nın haberine göre, İzmir'de yaşayan Sibel Kula, 21 yaşında eğtim gördüğü Celal Bayar Üniversitesi Spor Akademisi'ne giderken bir trafik kazası geçirdi.
Boynunun kırılması sonucunda göğsünden aşağısı felç olan Kula, o dönem tedavi için maddi imkanlarının olmamasından dolayı 8 yıl yatağa mahkum yaşadı.
Babasını 1984 yılında kaybeden 51 yaşındaki Sibel Kula'nın bakımını yıllarca annesi üstlendi.
Yıllarca yatağa bağlı yaşayan Sibel Kula, yaşadığı tüm olumsuzluklara rağmen yaşama sevincini asla yitirmedi.
Kula, parmaklarını tam olarak kullanamamasına rağmen resimler yaptı, şiirler ve şarkı sözleri yazdı. Tedavi sürecine destek olmak adına, eserleri İzmir Büyükşehir Belediyesi tarafından satıldı ve kampanya sonucunda toplanan gelir ile tedavi için İngiltere'ye giden Sibel Kula, tekerlekli sandalye ile döndü...
Sibel Kula verdiği mücadelenin yanı sıra Merhaba, Zoru Başarmak ve Sevgi Damlaları isimli de üç kitap yazdı. Kitaplardan sağladığı gelirle farklı yerlerde tedaviler görmeye devam etti ve bu tedaviler sonucunda 25 yılın ardından ayak parmaklarını hareket ettirdi.
Tedavi için Kanada ve Hindistan'da iki hastaneye başvuran ve olumlu yanıt alan Kula, tedavi masraflarını karşılamak için destek beklediğini, şu sözleriyle ifade etti:
Yurt dışında tedaviye kabul edildim. Orada tedavi olursam tekrar yürüme şansım olabilir. Bu şansımı değerlendirmeyi çok istiyorum fakat maddi imkanım olmadığı için bu tedaviye gidemedim.
Ben bütün yardımseverlerden bana destek olmalarını rica ediyorum. Yurt dışındaki tedavi benim yürüme şansım, yürüme umudum. Herkesin bana bu konuda destek olup, yürümem için benim umuduma ışık tutmalarını istiyorum. Yürümek ve bana yıllarca bakan anneciğime artık ben bakmak istiyorum
Bu kadını yıllar yıllar önceden mahalleden tanıyordum.Çok dua ederdi iyileşebilmek için devlete devamlı yazardı ederdi ve yanıt alamazdı.Şimdi görünce tekrardan hatırladım çok gençti bu kadın.Neden yardım alamıyor diye düşünürdük.Her gün yalvar yakar dualarının yanıtsız kaldığını görünce bende üzülüyordum ama şimdi bakıyorum ki tekerlekli sandalye ile artık yaşamına devam edebilyiormuş.Ama bu bile ona yeterli değil.Yürümesi lazım.Her gün kurduğu o yürüme hayallerina kavuşması lazım.O dualarının şimdilerle işe yaracağını görmek bile mutlu etti.Baksana onedio'ya bile çıkmış.Bundan 10 yıl önce hali çok daha kötüydü şimdi biraz yaşlanmış ama hala o umutlu halini bırakmamış.Lütfen birileri şu aileye cidden yardım etsin gerçekten çok çektiler.Ve yıllarca kimseden yardım dahi istemedi sadece allah'a dua ettiler..Şimdi şu sibel kulaya yardım vakti olsun ne olur.
ya su tv de bütün kanalların ayni anda yayinlayacagi bir yardim kampanyasi baslatilsa milyonlar birikir. senede 2 kere saglik icin yapilsa ihtiyaci olan boyle insanlara cocuklara harcansa. ne bileyim yurt disinda bazi yerler yapiyor bunu kermes gibi tv de ya tıp icin bilim harcamalarina ya askeri harcamalar ya da saglik harcamalari diye. Ne kadar guzel olur bi naneye yarar tv. o sese yollanan sms lerden daha faydali olmaz mi? birileri bu kadincagizin ihtiyaci olan parayi bi gece de klüplerde yiyor be ayiptir.
Jhgg