Genciz, evlilik çağındayız ancak evlenebilmek için ihtiyacımız olan bazı şeyler var. Durum büyüklerimizin bize verdiği nasihatler kadar kolay değil.
Düğünden önce ihtiyacımız olan daha önemli şeyler var. Evlilik en son iş.
Genciz, evlilik çağındayız ancak evlenebilmek için ihtiyacımız olan bazı şeyler var. Durum büyüklerimizin bize verdiği nasihatler kadar kolay değil.
Düğünden önce ihtiyacımız olan daha önemli şeyler var. Evlilik en son iş.
İlk önce iyi bir eğitim gerekiyor. Eğitim ailede başlar. Daha sonra örgün eğitim sistemine katılırız ve zorunlu eğitimi tamamlarız. Örgün eğitim sistemi içerisinde daha iyi eğitim alabilmek ve yeteneklerimizi daha önce fark edebilmek istiyoruz. Tabii bütün bu değerlendirmeleri belki de en erken üniversitede yapabiliyoruz.
Türkiye'deki üniversiteler dünyada ilk 500'de tek tük yer alırken ve eğitim sistemi sürekli değişirken bunu ne kadar başarabiliyoruz bir düşünmek lazım. PISA sonuçları ortada.
Gençlerimiz üniversite okuyabilmek için paraya ihtiyaç duyuyor. Okumak bedava değil malum. Bugün büyükşehirde en az 1 sene üniversite okuyabilmek için aylık temel masraflar ne kadar hiç hesaplayan oldu mu?
İşe girilemediği için KYK borcu ödenemiyor. Mezuniyet sonrası gençlerimiz 3-0 geride başlıyor. Asgari ücretle bir işte çalışsanız borcunuzu ne kadar sürede ödeyebileceğinizi hiç hesapladınız mı?
Mezuniyet sonrası biraz kafa dinlenir. Sonra iş aramaya başlanır. Çevrenin, akrabaların ve ailenin soruları ile muhattap olmak iyi bir sabır gerektirir. Bu süreç uzadıkça sinirler yıpranır. Depresyon artar.
Ruh sağlığını iyi korumak gerekir.
Peeeeeeeh.
Yani asgari ücret veriliyor en azından buna da şükür.
Ya bu durum için ne denir ki? Kaç gencimiz bu durumdan şikayetçi.
Kaç gencimiz kendi yeteneklerine ve istediklerine göre iş bulabiliyor ki? Sevmediğiniz bir işte çalışmak motivasyonu ve geleceğe dair hedefleri baltalıyor. Hele ki bunu dillendirirseniz bir çevreniz size 'İş beğenmiyor bu da bak sen hele!' yaftasını yapıştıyor.
Pek çok kişi gençlerin ne istediğini sormuyor bile.
Ortalama rakamların üzerinde bir iş bulsanız ve her ay kenara 2 bin TL atsanız dahi bir yıl sonunda sadece 24 bin TL birikim yapabiliyorsunuz. Bu parayla ne iyi bir otomobil ne de bir düğün yapabilirsiniz.
Ya da iyi kötü bir iş bulup çekin krediyi 10-15 yıl borç ödeyin.
Bu maddeye kadar anlattıklarımızı yapabilmeniz için gereken itici güçlerden birisi para. Gençlerimiz paraya boğulmak istemiyor. Sadece hayatlarını kendileri kurup yönetebilecek, ailelerine mahcup olmayacak kadar yeterli bir miktarda, emeklerinin karşılıklarını almak istiyorlar. Hepsi bu kadar.
Son yılların en popüler iş bulma platformu İŞKUR oldu. İŞKUR'da açılan ve en azından 6 aylık sözleşmeli işlerde asgari ücretle çalışabilen gençlerimiz hiç olmazsa bir yıllık giderimizi kendimiz karşılayabiliriz diye düşünüyorlar. Hiç yoktan iyi değil mi???
Bu sosyal ilişkileri de öldüren bir durum. Bu durumda olan gençler daha sonra içlerine kapanıyor ve ağır depresyon yaşıyorlar.
Bakın burası önemli. Kadınlarımız, erkeklerimiz çok temel ihtiyaçlarını karşılama konusunda zorluk yaşamamalı.
Ya döviz yükseldi, yurt dışı bir süre olmasa da olur. Kendi imkanlarıyla şehir dışına çıkıp rahatça gezebilen kaç gencimiz var?
Gidiyorlar bu ülkeden...
Yorumsuz.
Ne denir ki...
Evlenmeyip evde kalan gençlere “evde kalma” vergisi getiriliyor. Yakında nefes alma vergisi de çıkar. 😀
Evlilik bir tek Türkiye'de hayatın amacı olarak görülüyor nedense.
Bekarlık vergisinin üstüne "s.kmeseler bari" vergisi getirsinler