Değil 27, bin yüz yirmi yedi olsa yetmez Karadeniz kadınını anlatmaya. Başkadır o, iş stresinden bunalıp da 'dünyanın tüm yükü benim omuzlarımda' diye düşünürken aklınıza Karadeniz kadınını getirin ve yüzünden hiç eksik etmediği gülümsemesini, hırsını, gücünü, sinirini, öfkesini... Tıpkı Karadeniz gibi hırçınlığını.
57 yaşındaki Rabiye Özcan Rize Çamlıhemşin'in Mikron Kavak köyünden. Doğma büyüme Rizeli olan Rabiye Teyze, Havva Ana, Kavrun Yaylası'na gide gele büyümüş.
Bütün bunların sorumlusu, yolumuzu kesen validir. O nasıl bir ananın babanın çocuğudur, hiç mi toprağa ayak basmadı, hiç mi ormanda yürümedi? Ben onun yanına gideceğim. Yarın kaymakamın yanına, ertesi gün de valinin yanına. Onlara soracağım, 'bize nasıl çapulcu diyebildin' diye. Bizim halkımıza nasıl çapulcu diyebilir. Gelip bir kere gördü mü bizim buradaki mücadelemizi, çalışmamızı, zorluklarımızı, emeğimizi. Gelip bir kere sordu mu, siz nasıl yaşarsınız, neyle doyarsınız diye.'
Sanıldığı gibi erkek kahvede otururken çalışan zavallı kadın degildir Karadeniz kadını, çalışkandır ama kendini de ezdirmez, cesurdur, her zaman dik durur.
Hayat umuttur onlar için, bu sebepledir ki eksik olmaz yüzünden hiç gülüşü.
Havva Ana