Orta Çağ, çoğumuzun Karanlık dönem olarak da bildiği bir zaman dilimi. Bu dönem günümüzde bile birçok garip ve ilginç gelenekleriyle anılmaya devam ediyor. 5. yüzyıldan 15. yüzyıla kadar süren Orta Çağ döneminde insanların kendine has ilginç alışkanlıkları vardı.
İşte 21. yüzyılda yaşadığınıza şükredeceğiniz Orta Çağ gelenekleri 👇
Bugünün güzellik trendleri karşısında oldukça vahşi görünüyor değil mi? Orta Çağ'da, alın ve yüz şekli ideal güzellik kriterleri olarak kabul ediliyordu.
Bu nedenle de acı da verse tüysüz olmak için çok çaba harcanıyordu.
Özellikle belirli sosyal sınıflardan erkekler, modayı yakından takip ederlerdi. Orta Çağ’da erkek ayakkabılarının uzunluğu, sahip oldukları sosyal statüyü açıkça yansıtıyordu.
Uzun sivri uçlu ayakkabılar, bir kişinin zenginliğini ve sosyal konumunu göstermek için kullanılan en göz alıcı moda unsurlarından biriydi.
Bu tarzın sebebi ise erkeklerin erkekliklerini ve statülerini daha da belirginleştirmekti.
Domuzlar genellikle çocukları yemek veya vücut parçalarını çiğnemek gibi suçlarla yargılanarak idam ediliyordu. Bir horoz da yumurtlayarak doğaya aykırı bir davranışta bulunmaktan suçlu bulunmuştu.
Peki ceza sistemleri nasıldı? Örneğin 1386’da bir domuz, mahkemede suçlu bulununca yelek ve eldiven giydirilip insan maskesi takılarak idam edilmiş.
Suçlular filler tarafından ezilerek öldürülüyordu. Bazı suçlulara da fare işkencesi uygulanıyordu. Bu yöntemde, işkenceci kurbanın karnına yarı kafesli bir fare yerleştirir ve kafesi yukarıdan ısıtarak fareyi zor durumda bırakırdı. Sıcaktan kaçmaya çalışan fare, çaresiz bir şekilde kurbanın midesini pençeleriyle delerek geçmek zorunda kalırdı.
Evlenecekleri kişiyi seçmek ise tamamen erkeklerin ve ailelerinin kararıydı. Evlilikler çoğunlukla politik ve sosyal nedenlerle yapılıyordu bu yüzden çiftlerin mahremiyetine pek önem verilmezdi.
Evet, doğru duydunuz, bu özel anın başkaları tarafından gözlemlenmesi, evliliğin onaylanması için gerekli bir durumdu. Peki, bu uygulamanın nedeni neydi? O dönemin evlilik törenlerinin resmi bir çerçevede yapılmadığından, yani çiftlerin istedikleri zaman ve istedikleri yerde aniden evlenebildiklerinden evliliğin resmi olarak kabul edilmesi zorlaşıyordu. Bu nedenle de çiftlerin gerçekten evli olduklarını kanıtlamaları gerekiyordu. Bu nedenle de insan gözlemcilerinin onayının alınması gerekiyordu.
Orta Çağ’da, çiftler arasında çıkan anlaşmazlıkları çözmek için yapılan bu mahkemede anlaşmazlıklar dövüşle çözülüyordu. Ama bu dövüşler öyle sıradan değildi, belli kuralları ve sınırlamaları vardı.
O dönemde anlaşmazlı olduğunda tatlı bir sohbet veya ara buluculuk yerine, fiziksel bir dövüşle çözme yolu tercih edilirdi.
Bir kuralı yoktu ve genellikle köyler arasında oynanıyordu. Oynayanların sayısı sınırsızdı ve bu durum, oyunun kontrolsüz bir hale gelmesine neden oluyordu. Tekme atmak, yumruklaşmak ve hatta karşı takımın oyuncularına saldırmak normal görülüyordu. Kısaca maçtaki bir oyuncuya, adam öldürmek dışında her şey mubahtı. Bu vahşi futbolun getirdiği şiddet ve ölüm vakaları o kadar arttı ki, 1314 yılında Kral II. Edward, bu sporu yasaklamak zorunda kaldı.
Genellikle eşek kulaklarına benzer şekilde tasarlanmış şapkalar takarak dikkat çeken soytarıların ağzından çıkan her söz “şaka” olarak algılanırdı. Bu yüzden, lordlar ve leydiler karşısında diledikleri şekilde konuşabilir, hatta onları şaka yoluyla eleştirebilirlerdi. Soytarılara, diğer insanlar için kati suretle yasak olan şeyleri yapma özgürlüğü verilmişti. Siyasi görüşlerini dile getirebiliyorlardı.
Bu nedenle, ölümü güzel ve huzurlu bir şekilde karşılamak, dönemin insanları için önemliydi. Ölüm onlar için fiziksel bir son olmanın ötesinde, manevi bir geçiş olarak görülüyordu. Bu dönemde “aes moriendi” adı verilen bir akım ortaya çıktı. Bu “ölüm sanatı,” kişinin ölümü planlı ve huzurlu bir şekilde gerçekleştirmesini hedefliyordu. Ölümün bir sanat olarak kabul edildiği bu akımda, ölen kişiye din adamları tarafından güzel elbiseler giydirilir, uğurlama töreni aceleye getirilmeden, uzun ve huzurlu bir şekilde yapılırdı.
Ölümün sakin ve ağırbaşlı bir şekilde karşılanması yaygın bir tutumdu. Bu düşünce ve uygulama, ölümle yüzleşirken bir anlam ve huzur bulma arayışını yansıtıyor. Siz ne düşünüyorsunuz?
Bi de şey var, 19.yy ortalarına kadar erkekler de kadınlar gibi saç uzatırmış, yine 19.yy'ın ortalarından sonra ortaya çıkan bit ve benzer bazı mikrop türü şeylerin aşırı derecede yayılması sonucu o bitlerden kurtulmak ve arınmak için büyük bi (erkek) kesim saçlarını dibine kadar kazıtmışlar, sonra da belli bi seviyeden sonra uzatmayarak bugünkü halini almış