1. Bütün çocukluğumuz başarılı olmamız gerektiği söylenen sınavlarla geçti. Geriye dönüp bakınca sadece rekabet duygusunu hatırlıyoruz.
2. Üniversite bitmek üzere veya yeni bitirmişiz; bizi neler beklediğini her gün yeniden tekrar ediyorlar. İlki; işsizlik.
3. Zar zor bir iş buluyoruz, bir şekilde döndürüyoruz hayatı. Ne kadar dönebiliyorsa işte.
4. Bütün bunları düşünürken her geçen gün kapana kısılmış gibi hissediyoruz. Çünkü şiddeti gittikçe artan bir hapishane dönemindeyiz.
5. Sevdiğimiz ufacık saçma şeylere bile müdahale eden "büyükler" var. Ve onlar ailenizden bile değil.
6. Her gün haberlerde güvende olmadığımızı görüyoruz.
7. Eğer genç bir kadınsanız bu ülkenin sizin için her zaman daha tehlikeli bir yer olduğunu bilirsiniz. Çünkü bazen ne aileniz, ne mahkemeler yanınızda olur.
8. Her geçen gün yeni bir şey yasaklanırken bundan bütün kurtulma yöntemlerini denemeye çalışıyoruz.
9. Başaramadığımızı hissettikçe kendi içimize gömülüyoruz. Ya da kendi dertlerimize diyelim. Ödeyemediğimiz bir borca, ya da biten bir ilişkimize.
10. Özgür olabileceğimiz her alan elimizden alınıyor. Bazılarına VPN ile bağlansak da.
11. Yaşıtlarımız gibi her an öldürülebiliriz hissiyle yaşıyoruz.
12. Geleceğe dair umutla baktığımız her an yeni bir belanın içinde buluyoruz kendimizi.
13. Aklımıza hayalimize gelmeyecek kötülüklerle karşılaşıyoruz ve bunlarla nasıl başa çıkacağımız bize hiçbir okulda öğretilmedi.
14. Bu döneme doğmuş, bu dönemde yetişmiş olmanın şanssızlığını düşünüp duruyoruz.
Yine de hala yapılacaklar var, umutlarımız var, bizim gibi düşündüğünü bildiğimiz arkadaşlarımız ve gençliğimiz var. O yüzden devam! :)