Ne yazık ki bazen en mutlu evlilikler bile boşanmayla sonuçlanabiliyor.
Ne yazık ki bazen en mutlu evlilikler bile boşanmayla sonuçlanabiliyor.
Tam anlamıyla bir zorba olan babam bir keresinde anneme bir ultimatom çekti, “Abin veya ben; ikimizden birini seçmen gerekiyor.” dedi. Ailemizi bir arada tutmaya çalışan annemse tabii babamı seçti. Bu yüzden anneme kırılmış olan dayımı görmeyeli 6 yıl geçmişti, ben ve abim liseye gitmeye başladık ve babamın yaptığı bütün bu korkunç şeyler artık bir şey ifade etmeye başladığında, abim babamı arayıp yüzüne bütün gerçekleri vurdu ve ona nasıl birisi olduğunu açıkça ifade etti. Üzerinden neredeyse 5 yıl geçen bu olaydan beri babam bizden ayrı yaşıyor ve 60 yaşına gelmiş olmasına rağmen geçtiğimiz günlerde 25 yaşında bir kadınla beraber olduğunu öğrendik. İnsanlar gerçekten de kolayca değişmiyor.
23 yıllık bir birlikteliğin kumar alışkanlığım yüzünden bitişini sizinle paylaşmama izin verin. Karıma çok sık yalan söylemişliğim olsa da her seferinde beni affedeceğini biliyor ve bundan pek de korkmuyordum. Yüklü bir miktar kumar borcum olduğunu ona söylemek zorunda kaldığımda kumar oynamadığımı düşünüyordu. Çünkü ona böyle söylemiştim. Fakat bu bağımlılığın yeniden doğma ihtimalini ve ondan gizleyerek yaptığım şeyleri daha fazla kaldıramayarak bir şeyler için çok geç olduğunu, arkasına bakmadan giderek bana gösterdi.
Ebeveynlerim babamın geçirdiği felçle ilişkili olarak zorunlu emekliliğinden sonra boşanmaya karar verdiler. Üzülmeyin annem bu kadar adi birisi değil. Ayrılmalarının sebebi babamın emeklilik maaşı ve geçirdiği felçten alabileceği ikramiyeyle ilişkiliydi, bu şekilde 1.000.000 $ kadar olan borçlarını kapatmayı başardılar.
Sadece aile hukuku davalarına bakan bir hukuk ofisinde çalışıyorum. Bir keresinde 20 yıldan fazla süren evliliklerini bitirmek üzere ofise gelmiş 8 farklı kadınla karşılaştım. Hepsinin çocukları birer yetişkin olarak evi terk etmiş, eşleri ise emekli olmak üzere olan yüksek rütbeli ordu çalışanlarıydı. Başta çok garip olduğunu düşündüğüm bu olayın altını kazdığımda şunu anladım, bu kadınların hepsi eşlerine ve ailesine karşı bir göreve sahip olduğunu düşünmüşler ve şimdi de bunun sonuna yaklaşmışlardı. Kendileri için yaşamaları gerektiğini fark edip buranın yolunu tuttular.
Annem ile babam ilişkilerinin neredeyse 30. yılına geldiklerinde boşandılar. Babam hayatım boyunca kötü bir insandı ve ben 18 yaşına geldiğimde ilişkilerini bitirmeye karar verdiler. Açıkçası çok şaşırdığımı söyleyemem, tam tersine annem için mutlu bile oldum diyebilirim. Yıllardır annemi aldatıyordu ve sanırım en sonunda ayrılmayı isteyen de kendisiydi.
Kocam gizli bir şekilde evden çıkıp uzun bir süre gelmiyordu. Çeşitli hesaplarımızdan aynı gün içerisinde farklı miktarlarda paralar çekilmeye başladı. Dahası kendi işimi kurmak için yatırım yaptığım hesabımdan bile daimi olarak para eksiliyordu. Ona bir süre bunu belli etmeyip, olayın aslını öğrenmek için onu takip ettiğimde, striptiz kulübüne gidiyor olduğumu fark ettim. Bir süre ona çocuklarımızdan dolayı zaman tanıdım ve terapiste gitmesi için ona fırsat verdim. Uzun bir süre boyunca terapiste dürüst olmadığını ve aynı şeyleri yeniden yapmaya başladığını fark ettiğimde 21. yılımıza ulaşmayı beklemeden ondan ayrılarak herkes için en iyisini yaptım. Ondan nefret etmiyorum veya onu özlemiyorum, tek hissettiğim şey üzüntü... Onun için üzgünüm. Yine de her gün ruhumu kalbimden söküp almasına izin vermektense, kendi yalnızlığıyla ve mutsuzluğuyla onu baş başa bırakmak kendim için büyük bir erdemdir.
Lisedeyken babam ciddi bir sakatlık geçirerek, uzun süre çalışamayacak hale geldi. Annem çok fazla kredi borcumuz olduğunu biliyordu ve yarı zamanlı bir iş bularak biz çocuklar okuldayken çalışmaya başladı. Babamın ilk düşündüğü şey annemin onu aldattığı olsa gerek, üzerine bir takip ve kayıt cihazı yerleştirerek onu uzun süre irdeledi. Sanırım gerisini anlatmama bile gerek yok, güvensizlik terk ettiği eve tekrar geri dönmez.
Lise aşıkları olan ebeveynlerim 22 yıllık evliliklerini ben 6 yaşındayken bitirmeye karar verdiler. Babam tekrar evlendi, annemse benim bile evlenmiş bir birey olmama rağmen yalnız kalmayı tercih etti. Boşanmanın ardından geçen 30 yıldan sonra annem ve babam ilk defa aynı odada bir araya gelip flörtleşmeye başladılar. Elimde rahatsız edici bir videosu bile var. Neredeyse ben evlendiğimden beri flörtleşen ve aynı evde yaşayan bu liseli çocuklar, sosyal medyada beni utandırmak için her gün sayısız fotoğraf paylaşıyor ve yaşıma rağmen hala çok iyi bir şekilde işe yaradığını söyleyebilirim.
Babamla geçirdikleri 25 yıldan sonra annem boşanmak istedi. Başlangıçta beni inciten bu şeyin nedenlerini şimdi çok daha iyi anlıyorum. Babam heyecan ve farklılık yerine rutini seçen, aşırı cimriliğinden ve biriktirme alışkanlığından dolayı bizi adeta fakir seçimler yapmaya iten birisiydi. Son zamanlarda yeni şeyler yapmayı ve yeni yerler görmeyi isteyen annemse ondan çok daha farklıydı. İkisi de istediği hayatı yaşamayı hak ediyor. Şimdi ise karşımda iki ayrı mutlu insan görüyorum.
21 yıldır beraberiz ve 19 yıldır evliyiz. Çocuklar büyümüş durumda ve kendilerine yetiyorlar. 3 çocuğumuzdan ikisinin ehliyeti bile var yani onlar için endişelenmeye gerek yok. Eşime ulaşabildiğim tek zaman dilimi, dikkatini çekebildiğim birkaç dakikalık aralıklar. Uyandığı zamandan yatağa gittiği ana kadar kafasını telefonundaki bir uygulamadan ayırmıyor. Şu “for lunch” denen uygulamada bulduğu bir çok erkekle buluşuyor ve terapistiyle enteresan saatlerde masaj terapileri alıyorlar. Dışarı çıktığı zamanlarda telefonunun konumunu kapatıyor ve son 6 aydır kirpiklerini yapmaya başladı, spor salonuna yazıldı, yürüyüşler yapıyor ve masaj terapileri alıyor. Ne yaptığını sormak veya yemeğe gelip gelemeyeceğini sormak için ona mesaj attığımda ise bana öfkelenerek sayıp sövmeye başlıyor. Bunca zamandan sonra benimle özel olarak zaman geçirmek veya birlikte olmak gibi bir isteği olmadığı apaçık ortada, belki de kendi hayatına gitmesi için onu bırakmak daha iyi olacaktır.
Kocam köpeğimizi öldürdü. Yaşlanıyordu ve onu 7 saatten fazla tek başına bırakırsanız her yere çişini yapmaya başlanıyor, küçük krizler geçiriyordu. Her gün düzenli olarak evi kontrol ediyor ve gerekliyse viledalıyordum. Yeni bir ev bakmaya başladığımız yoğun zamanlardan birinde köpeğin bizimle gelmemesi gerektiğine karar verdi ve benimle bunu konuşmak yerine köpeği bir odaya sakladı. O akşam küçük oğullarımı teselli etmek ve onların yaşadığı tramvaya şahit olmak gemileri yakmama sebep olmuş olmalı ki o an kalbimi ona kapattım ve şu an ayrılıyoruz.