Bu durum onu, otuz yaşına geldiğinde yaşadığı köyün koruma komitesinin lideri yaptı. Bu göreve gelişinden bir yıl sonra da Meksika devrimi gerçekleşti.
Bu yıllarda ülkedeki huzursuzluk gerilla gruplarının kurulmasını tetikleyecek noktaya geldi. Zapata da Morelos'ta kurduğu 'Ejército Libertador del Sur' un komutanlığını üstlendi. Mayıs 1911'de, Pancho Villa ve isyancı köylülerin desteği ile Diaz yönetimi yıkıldı.
İkili arasındaki ittifak 1911 yılında tamamen sona erdi. Bu ittifakın bitmesiyle Zapata, Meksika'nın en radikal reform planı olan 'Plan de Ayala'yı yaptığı güneybatı Puebla'daki dağlara yerleşti.
Reformcu lider Francisco Madero toprak dağıtana kadar Zapata silahlarını bırakmadı.
Metin o kadar beceriksizce ve hata dolu yazılmıştı ki, devrimcilerin devlet başkanı Madero, ülkenin en büyük gazetesine şu emri vermişti: 'Bu metni olduğu gibi basın ki herkes Zapata'nın aptalın ve delinin biri olduğunu öğrensin.' Oysa, Meksika halkı da eğitimsizdi, onların da 'dahi anlamındaki de'nin ayrı yazılacağından haberi yoktu ve Zapata'nın bu manifestosu, halkın dilinden konuşuyordu.
-Sloganı basit ve sadeydi; “tierra y libertad!” (toprak ve özgürlük)
Birileri ona gelip dünyanın başka yerlerinde de benzer olayların olduğunu, Rusya'da da halkın aynı şekilde ayaklandığını söyledi. Olanları sevinçle dinleyen Zapata ayağa kalkıp: “Gidelim Sovyetlerdeki işçilere ve topraksız köylülere haber verelim , eğer ihtiyaçları varsa buradan 1000 atlıyla yardıma gidebiliriz.” Diyerek sevinçle bağırdı. Okyanus nedir bilmeyen, onu atlarla nasıl aşılabileceğini hiç düşünmeden direnişlerin evrensel bir örgütlülük oluşturmasını isteyen, hayallerinin peşinden koşan bu isyankar köylü ölene kadar bu uğurda savaştı.
Ancak Zapata buraya geldiğinde, çok sayıda mermi vücudunu delik deşik ettiğinde tarih 10 Nisan 1919'du.
Bir köylü ancak toprağa minnet eyler , efendilerin bitmek bilmeyen kazanma arzusuna değil: “ Toprağın sahibi olmaz, biz toprağa aitiz ve bize nimetlerini sunduğu için ona minnettarız. Bu yüzdendir diktatörlüğe karşı silahlanışımız.”
... tahılınız yakıldıysa yeniden ekin. Çocuklarınız ölürse daha çok doğurun. Sizi ovalardan kovarlarsa dağlarda yaşayın ama yaşayın. Hep liderler arıyorsunuz, hatasız güçlü adamlar. Hiç yok, sadece sizin gibiler var. Yaşarlar, değişirler, bırakırlar, ölürler. Liderler yok, sadece siz varsınız. Güçlü bir halk, süren tek güçtür. Amacımız topraktı, bir düşünce değil. Aileleri besleyecek buğday ekili toprak. Özgürlük bir kelime değil ama akşam evinin önünde güven içinde oturan bir adam. Barış bir rüya değil, dinlenmek, nezaket için zaman. Kafamda bir soru var: Kötü bir davranıştan iyi bir şey çıkabilir mi? Bu kadar şiddetin sonunda nezaket çıkabilir mi? Bu kadar cinayetten barış çıkabilir mi? Öfke ve nefret düşünceleri içinde doğmuş bir insan, barışı sürdürülebilir mi? Barış içinde yönetebilir mi, bilmiyorum? Öyle uzun zamandır savaşıyorum ki barışı anlayamıyorum.'