Yalnızca kendimize ait olması gerekirken, bizden taşıp, umuma açılan ve kısa süre sonra da başkalarının davranışlarına şaşırıp yine bize sığınan utanma duygumuzun hikayesi...
Yalnızca kendimize ait olması gerekirken, bizden taşıp, umuma açılan ve kısa süre sonra da başkalarının davranışlarına şaşırıp yine bize sığınan utanma duygumuzun hikayesi...
ah ah öyle çok yaşıyorum ki bunu :( sırtımdan aşağı buzlar dökülüyor resmen o anlarda..yer yarılsın dibine gireyim daha da çıkmak nasip olmasın diyorum.
sadece ben değilmişim :)
utanılacak duruma düşersem ben olayı toparlama durumum var ama baskası oldugunda durum daha daha kötüleşmeye başlıyor. durum uzadıkça ve kişi eğlendikçe güldükçe öfkem artıyor. mesela yolun ortasında müziksiz dans etmeye devam eden ,ikazlarıma peşimi bırakmayan arkadasımı terligimle dövmem gibi