Böyle bir babanın var olduğunu kabul etmek istemiyorum. İnsan, çocuğuna bunları nasıl yapar?
Böyle bir babanın var olduğunu kabul etmek istemiyorum. İnsan, çocuğuna bunları nasıl yapar?
Para karşılığı verilmiş olsaydım ya da birkaç koyun karşılığı verilmiş olsaydım bu kadar ağırıma gitmezdi. Ben bi kadın karşılığında verildim. Babam evlenmek için sırf, nasıl desem... zevki uğruna beni verdi.
Haberim yoktu o yüzden bir şey hissetmedim düğün gününe kadar.
İlk evlendirildiğini anladığın an nasıl hissetin?
İlk evlendiriliğimi düğün gününde anladım. Babam o gelinliği getirdiği an ben uyuyordum. Sabah uyandığımda odamda gelinlik vardı. Gelinlik bir tarafta, altınlar bir tarafta... Üvey annem, babamın evli olduğu kadın beni banyoya götürdü, yıkadı. Sonra kuaföre gittik. O an anladım ben. Televizyonlarda görüyordum ya da düğünlere katılıyordum, ben de bir gelin oluyorum... O an kendimi sadece birkaç saatliğine prenses gibi hissettim.
Ben size düğün günümden bahsedeyim biraz. Akşam düğünüm bitti, babama sarılıp ağladım 'baba beni eve götür' diye. Baktım ki babam gidiyor. Babam 'artık sen bizimle yaşamayacaksın, onlar senin ailen' gibi cevaplar verdi. Ben ağlamaya başladım tabii ki. Sonra o zorla evlendirildiğim adamla düğün arabasına bindim. O düğün değildi benim için, cenaze töreni gibi bi şeydi. Düğün arabasına bindim, ağlıyorum. Korkuyorum yanımdaki adamdan, hiçbir şekilde tanımıyorum. Muhatap olmamışım daha önce, kim olduğunu bilmiyorum. Sadece üvey annemim kardeşi olduğunu biliyorum. Yani o benim üvey dayım. Onunla birlikte eve gittik. Evde benim uyuduğum odayı kendilerince süslemişler, hazırlamışlar. Yatağıma beyaz bir çarşaf sermişler. İlk gece için detaya girmeyeceğim, neler hissettiğimi anlatayım. Acı sadece, korku... Bu arada bu ilişki cinsellik, sevişme, seks değil bu bir tecavüz. Bunu düğündü nikahtı diye kimse normalleştiremez asla. Çünkü benim kabul etmediğim, tanımadığım, evlendirildiğimi fark etmediğim bir adamın yatağına girdim ben. Bu bir vahşet ne diyebilirim ki? Sabah da zaten hastanede bitti. Çok kanamam vardı ve çok büyük bir ağrı vardı. Beni hastaneye götürdüler, dikiş atıldı bu arada, serum takıldı. O gün hastanede kaldım sonra gece eve geldim. Sanmayın ki ben hastayım, üzülüyorlar falan değil. O gece tekrar dikişli halimle aynı geceyi tekrar yaşadım.
Evet oldu. 14 yaşımda hamile olduğumu öğrendim. Tabii ki düzenli bir şekilde adet oluyorum. Bir ay olmadım, ikinci ay da olmadım ve regl olmayınca hamile olunduğunu bilmiyordum o zaman. Kaynanam yanıma geldi ve 'sende bi gariplik var, sen regl oluyor musun?' dedi. Ben de 'yoo olmuyorum' dedim. Test yaptılar ve o zaman 2,5 aylık hamile olduğumu öğrendim.
Ya aslında böyle şeyler anlatılamaz gerçekten. Ne diyeyim, sancım vardı doğum yaptım. Bir erkek çocuğu dünyaya getirdim. Ama ben anne olmadım, sadece çocuk doğuran bir çocuktum. Onu gördüğümde çok garip oldum. Sevinmedim, üzülmedim bi garipti... O benden çıkmış olamazdı, ben onu dünyaya getiremezdim. Küvözde görüyorum, ağladığını gördüğüm zaman ben ağlıyorum. Ben buna n'apıcam diye düşündüm direkt. Sonra hemşire onu benim kucağıma getirdi emzir diye. Garip hisler gerçekten, anlatılmaz yaşanır sadece. Yine korku, yine aynı acı...
Evet kaçmaya çalıştım, kaçtım ve ben kazandım. Sürekli şiddet görüyordum zaten. Bunun normal olmadığını, benim buna katlanmak zorunda olmadığımı biliyordum zaten. Ben hayatımı öyle geçirmek zorunda değildim. Hiçbir kadın mecbur değil zaten. Dayak yediğin adamın, sana şiddet uygulayan, sana psikolojik şiddet uygulayan, seni sevmeyen bir adamın, azarlayan bir adamın yanında durmak zorunda değilim ben. Kimse de durmak zorunda değil zaten. Kadın olsun, erkek olsun...Ayrıyeten orada benim tanıdığım kimse yoktu. Babamla zaten iletişim halinde değildim. Babam beni arayıp merak etmiyordu. Öldün mü, kaldın mı, 'kızım senin gözün mor, dudağın kanamış, neyin var?' gibi sorular sormadı. Hiç kimsem yoktu, destekçim yoktu. Kaçmaya karar verdim. Ve kaçtığım zaman da ben 15 yaşımdaydım. Benim o zamanlar telefonum var ama amaç sadece bakın bizim gelinimizin telefonu var demek ama telefonumun içinde SİM kart yok.
Bi gece eşim uyuduğunda yani o zamanki evli olduğum adamın telefonuna girdim. Ben o zamanlar orada Türkiye konsolosluğu olduğunu duymuştum yaşadığım ülkede. Internetten numaralarını aldım. Sonra aradan birkaç gün geçti. Kaynanamın telefonunu gizlice alıp o numarayı aradım. Durumu anlattım, böyle böyle dedim. Onlar da bana bizim yanımıza ulaşman gerekiyor dediler. Benim de dışarıya çıkma iznim yok, oraya nasıl gideceğim diye düşünüyorum. Param yok, hiçbir şeyim yok. Sonra o evli olduğum adam bana 'sana Türkiye nikahı yapayım dedi' ben de tamam dedim ama bilmiyor ki bu yaşta evlilik yasal değil. Konsolosluğa gittik, o evleneceğiz ve biz geri eve döneceğiz zannediyor. Ben orada kapıda Türk askerleri vardı, o anı asla unutmuyorum. O askerin gözlerinin içine baktım korkuyla ve sessizce lütfen beni içeri al dedim. Sonra içeri girdim, konsolosluk başkanıyla konuştum. Durumu anlattım baştan sona. Sağolsun bana yardımcı oldu, bana geçiş kartı hazırladı pasaportum olmadığı halde. Bana para verdiler, bana SIM kart aldılar. Eşinin yanında dön, yapacak bir şey yok diyebilirlerdi bana.
Tabii ki hayır. Çocuk olmak ne demek, çocukluk ne demek, şımarıklık ne demek oyuncak ne demek hiçbirini bilmiyorum. Bazen arkadaş ortamında arkadaşlarım çocukluk anılarından bahsediyor. Benim gözümün önüne o sahneler geliyor. Bi donup kalıyorum, bi sessizleşiyorum. Çocukluğumu yaşamadım asla. Hiç çocuk olmadım ben. Ben kadın olarak doğdum belki...
Bi hayalim yoktu. Yani çocuksu hayaller... Prenses olmak, ne bileyim şarkıcı olmak gibi saçma sapan şeyler. Çocukluktan bi hayalim yok ama gelecekte okuyup avukat olmayı çok istiyorum.
Evlendirildiğin insan şu an burda otursa ona ne demek istersin?
Yüzüne kahkaha atarım öncelikle. Ondan sonra ben kazandım derim. Senin beni dövmen hiçbir şeye yetmedi, senin o fiziksel gücün bana yetmedi derdim.
Ulan hiç mi vicdan yok bu insan müsveddelerinde??? Çıldırıcam
okumadim,direk buraya geldim (okuyamam cünki) bakmicaksaniz,korumicaksaniz yapmayin..insan kiz evladina kiyarmi,bi oglum bi kizim var,ikiside canim cigerim ama kizima ayri ilgi gösteriyorum,gözümden sakiniyorum..bunlar nasil baba,nasil insan..12 yasindaki kizini nasil gerdege sokar,yav kafayi yiyecem..valla ben bogarim böle adami,oglu olsam keserim..
Şu gülenler neyin kafasında 😭