Hiç iş hayatınızın herhangi bir döneminde “Ben işimi iyi yapayım da, diğerleri ile olan ilişkilerim çok da önemli değil” dediğiniz oldu mu? Peki ya işinizi iyi yapabilmenizin diğer çalışma arkadaşlarınızla olan ilişkilerinize bağlı olduğunu fark ettiniz mi?
“Kimi tanıdığınız mı, ne bildiğiniz mi önemli?” sorusunun cevabı da aslında tam burada gizli. Hep beraber bakalım:
Hal böyle olunca da, diğerleri ile ilişkilerimize yatırım yapmadığımız sürece, kendi işimizi iyi yapma şansımız giderek azalıyor. Çünkü takım içinde başkalarına bağlı işlerimiz hep ikinci veya üçüncü sıraya düşmeye mahkum oluyor.
İster çalışma arkadaşlarımızla ortak bir projede yer alalım, istersek de işsiz kaldığımızda iş arayalım; bu böyle.
Yani bildiği ve sevdiği bir dost mu, yoksa ona zaman kaybettirecek bir düşman mı olduğumuz. Diğerleri ile olan ilişkilerimiz, kim olduğumuzla ilgili en kayda değer kartvizitimiz aslında.
Bunlardan en önemlisi benmerkezcilik. Yolda yaralı birisini gördüğümüzde tabii ki empati duyarız ve üzülürüz; fakat ilk hissettiğimiz şey, olayın bizim başımıza gelmemesinden kaynaklı bir rahatlama hissiyatıdır.
Durumun son zamanlarda, yardıma ihtiyacı olan birileri olmasına rağmen telefon ile video çekme boyutuna kadar ulaşması, beynin karşısındakiyle değil öncelikle kendisiyle ilgilendiğinin gerçek bir kanıtıdır.
Bizimle çalışan, işe alacak ya da bir ilişki başlatacak olan herkesin ilk bakacağı şey de, onlara ne fayda sağlayabileceğimiz, yani sevebileceği bir dost mu, yoksa ona zaman kaybettirecek bir düşman mı olacağımızdır.
Bu soru önemli, çünkü haklı olarak bu ilişkileri kurmak veya sürdürmek için bu kadar çok zamanı nasıl yaratacağınızı sorgulayabilirsiniz.
Reuters 2014 Nobel ekonomi ödülü adaylarından Profesör Mark Granovetter, ''Zayıf Bağların Gücü'' adlı ünlü çalışmasında, tanıdık vasıtasıyla iş bulanların:
• % 17 ‘sinin sıklıkla iletişimde olan kişiler,
• % 55 ‘inin yılda bir ya da iki kere görüştüğü kişiler,
• % 28 ‘inin ise çok nadir görüştüğü kişiler aracılığıyla iş bulduklarını
ortaya koymuş.
Aksine, yılda bir iki kere iletişimde olduğunuz kişiler aslında iş çevrenizin en verimli bağlantılarını oluşturuyor. Ülkemizde de kimsenin zamanının bol olmadığını ve herkesin aynı ilişkisel çaba içinde olduğunu düşündüğünüzde, bu çalışmanın geçerliliği bizler için de kendini gösteriyor.
Yeni tanıştığınız birinin tutkulu olduğu şeyi bulduğunuz zaman onun dünyasına adım atmış olursunuz. Bir görüşmede karşı tarafın dünyasında dolaştığınız sürece sizden iyisi ve akılda kalıcısı yoktur. Bu sayede sadece iletişim değil, bağ da kurmuş olursunuz.
Hayatımızın en çok aklımızda kalan zamanları, yeni yerler ve deneyimler keşfettiğimiz zamanlar olduğu gibi, tanıştığınız ve tanışabileceğiniz herkesin de bir hikayesi ve size öğretebilecekleri vardır. Bu şekilde baktığınızda insanlarla ilişki içinde olmak ve bağ kurmak külfet olmaktan çıkıp bir fırsata dönüşür.
Hikayesini anlatan kişi için değerli hissetmek, hakim duygu olan “geleceğe dönük iyimserliği” ortaya çıkartacağından, iyi bir ilişkinin temelleri doğru şekilde atılmış olacaktır.
Aklınızdaki ilk şey, karşınızdaki kişinin sizin başarınıza nasıl katkıda bulunacağıyla mı ilgili? Eğer böyleyse, tekrar bir düşünün. Çünkü size kapıları asıl açacak olan, sizin başkalarının başarılarına nasıl katkıda bulunacağınızdır.
Burç Uygurmen
Harvard Business Review Türkiye
bu ülkede yaptıgın işlerle değil tanıdıgın adamlarla yükselebilrsin
cok asosyal ve kimseyi tanimayan, tanismayan yanliz takilan biri olarak Yurtdisinda (avrupa) is yapma ve basarili olma konusunda hic zorluk cekmedim.
kimin hakkında ne bildiğiniz