Türkiye bol trajedi içeren bir mülteci olgusu yaşıyor ve tarihten gelen Ortadoğu ile Avrupa arasında köprü olma vazifesini bir başka misyon için sürdürüyor. Mültecilerin durumlarına bakınca üzülüp kahrolmamak elde değil; ancak mültecilerin verdikleri hayata tutunma ve “yeniden başlama” mücadelesinden şirketler için de alınacak çok değerli ilhamlar var.
Bu nedenle kendi konforlu alanlarında kalmaktan son derece mutlu olurlar. Ancak Türk şirketlerinin global pazarla yüzleşme zamanı çoktan geldi ve geçiyor.
Küresel ölçekte bir marka yaratamamış olduğumuz gerçeği bir yana, hâlâ yüksek kalitede üretim yapabildiği halde (ürün veya hizmet), birçok şirketin sahibi Edirne’den, Urfa’dan ya da Kars’tan öteye geçebilmiş değil.
Teknolojik ilerlemeler ve etkili pazarlama konusunda çağdaş bilgilere uzak kalan şirketler, büyüme aşamasında etkili işleyen bir organizasyon kurma konusunda da haliyle tökezliyor.
Bunu sağlayabilecek profesyonellerle çalışmaya gerekli önemi vermediklerini
söyleyebiliriz. Zaten Türk firmalarının büyük bir kısmının, kalifiye ve kaliteli
(ve haliyle pahalı) personele nasıl yaklaştığı çok da sır değil.
Dolayısıyla bu tip ortamlardan özellikle uzak duruyor. (Oysa eğitimli yeni nesiller ya da girişimciler gerek bilginin verdiği güven, gerekse profesyonellerle çalışmaya hazır olan anlayışları nedeniyle, öncelikle global pazarları esas alan fikirlere odaklanmayı tercih ediyor.)
Peki nedir patronları denizlere açılmaya, yeni pazarlara ulaşmaya ikna edecek şey? Bize göre, buna öncelikle kamu tarafının kafa yorması gerekiyor.
Patronları kendi hallerine bıraktığımızda yine konfor alanlarında kalmayı tercih edeceklerdir. Bu noktada devletin ilgili bakanlıklarının daha etkili destek ve motivasyon politikalarıyla, KOSGEB’in revize edilmiş ve sektörler bazında kapsamı geliştirilmiş daha derinlikli destek araçlarıyla patronları seyr-ü sefere ikna etmeleri gerekiyor.
Ticaret ve sanayi odaları, kalkınma ajansları ve hatta yerel yönetimler; kendi liderlikleriyle bu konuyu adeta bir memleket meselesiymiş gibi görüp gündeme almalılar.
Yani bu konuda deneyim kazanmış ve başarılı olmuş Türk şirketlerinin öykülerinin yerelde sürekli her vesileyle anlatılması, hikayeciklere dönüştürülüp sürekli gündemde tutulması gerekiyor.
Dış pazarlara açılmayı başarmış olan patronlarımıza / yöneticilerimize, iş dünyası gruplarına liderlik etme misyonu verilmeli.
Böylelikle, trajedi yaşamadan küresel pazarlara entegre olma şansını biz de çok daha geniş bir ölçek ve hacimde yaşayabiliriz.
Mustafa Kurt
Harvard Business Review Türkiye, Ocak 2016