Ablalık macerası genellikle anne-babaya 'bana bir kardeş yapın' ısrarlarıyla başlar. Tabi kardeşi sadece siz istediğiniz için yapmazlar ama baskıların daraltmasıyla kalkışılan denemeler olduğu inkar edilemez. Yani aslında varlığında bir nevi payınız vardır. Kardeşe bakma sözü verilir, çok seveceğiniz söylenir, anne baba tehdit edilir, hatta atarlanılır:
- Kardeş yapmazsanız ben de gider x amcaların çocuğu olurum/ çok ağlarım/ yemeğimi yemem!
- Kardeş yapmak için bişey yapmanız lazımmış, onu yapın artık! (gerçek bir hikayeden alıntı)
-Bana bakın bana kardeş yapacak mısınız yapmayacak mısınız , söyleyin de ona göre ben de bileyim! ( bir başka gerçek hikayeden alıntı)
İlk gördüğünüz anı hayatınız boyunca unutamazsınız. Belki de hayata dair ilk anınız o olur.
Benimki sanırım o. 4 yaşındaydım. Babam hastaneye çocuk almıyorlar demişti ve ısrarım sonucu zorla kendimi içeri sokturmuştum. Sanırım öyle bir yasak yoktu ama babam benimle dalga geçmeyi seviyordu. Kendimce kafamı ceketinin arkasına sokup girmiştim içeri. Devekuşu misali! Yatağının başına gitmiştim. Dokunmak yasak demişlerdi. Tepeden öpücükler atmaya başlamıştım. Ne yaptığımı soranlara da yatağını öpücüklerle dolduruyorum demiştim.
Tabi bu heyecan uzun sürmez (sürmedi). Evin tek prensesliğinden ikinci plana atıldığınızı keşfetmeniz an meselesi. Sonra gelsin kıskançlık krizleri, gitsin gizli gizli cimcirmeler. Bu nahoş detayları ablalar bilir, kardeşlerin bilmesine gerek yok.
Biraz size eşlik edebilecek hale geldiğinden itibaren ,her ne kadar kedi köpek misali didişseniz de (bkz. 4. madde), kız kardeşiniz en büyük yardakçınız olur.
Gece gizli tv mi izleyeceksiniz? Doğal gözcünüz hizmetinize amade. O bir vazo mu kırdı? Babanın yapıştırıcılarıyla gizli gizli yapıştırıp anne görmeden olayı çözmekse sizin göreviniz. Ben bunu yaparken saçımı da vazoya yapıştırmış, bir tutamını kesmek zorunda kalmıştım. Anne, evet o siyah vazo aslında 20 yıldır kırık.
En sert kavgalar kardeşler arasında olur. Bu ilahi bir gerçek! Koltuk üzerinden uçan tekmeler, havada uçuşan kumandalar! pihuuu! kan gövdeyi götürür. Ne kumandalar heba oldu bu yolda!
Tabi sadece fiziksel kavgalar değil, hakkınızı aramayı, kendinizi korumayı da öğrenirsiniz. Mesela kardeşlerin biri genellikle çikolatasını tadını çıkararak yemeyi sever. Bu abla da olabilir küçük kardeş de. ikincisiyse kendininkini hızla bitirir sonra ablasının/kardeşinin çikolatasına sulanır. İçli içli ağzının içine bakar, duygu sömürüsü yapar vesaire. Bu tarz çekişmeler size günlük hayatta hayır demeyi öğretir. Ya da insanların duygularını sömürmeyi:)
Büyüyüp de bedenleriniz bir hale gelmeye başlayınca kıyafetleriniz ikiye katlanır. Tarzlarınız aynı olmasa bile ortak gelebileceğiniz kıyafetleriniz olur. Hatta bunun bir mahlası var 'abla butik' ya da 'kardeş butik'. Bazen bugün onu ben giyeceğim kavgası olabilir ama ikiye çıkmış kreasyonun yanında lafı mı olur?
Özellikle abiye ve abiye ayakkabısı gibi az alınan ve genelde evde çeşitlilik bulunmayan şeylerde siz diğerlerine göre iki kat şanslısınızdır.
Her şeyden önce büyük bir sırdaşınız olur. Sırlarınızı bilir, gerektiğinde örtbas eder.
Mesela gece geç geldiğiniz için yurttan uyarı mı aldınız? Eve giden mektubu anne bulmadan kardeş bulur ortadan kaldırır. O annenizin sevmediği sevgilisiyle dışarı mı çıkacak? kız kankalarıyla çıktığına inandırmak sizin görevinizdir.
Erkek erkadaşlarınız onun sevdikleri ve sevmedikleri diye ikiye ayrılır. dışarıdan bakınca ideal görünen erkek arkadaşınızın size uygun olmadığını ya da sizi üzdüğünü sadece o anlayabilir. Ne kadar direnirseniz direnin sonunda onun sözüne geleceksiniz, onun sizin sözüne geldiği gibi.
Bu, yeni bir müzik grubu, mükemmel bir tarif ya da hayatınızı değiştirecek bir film olabilir. İkiniz hayatı paylaşırsınız yeni öğrendiğiniz şeyi aktarırsınız. Normal bir insanın iki katı kadar hayat bilgisi demektir. Genel kanı ablaların kardeşlere öğrettiği de olsa, siz de ondan çok şey öğrenirsiniz.
Akşam gelecek kalabalık misafir için işten koşarak eve gelip yemeğe girişirsiniz. Soğan doğrarken bir yandan ayak baş parmağınıza taktığınız fırçayla yerleri süpürürsünüz ve zil çalar! Eyvah kim geldi? Kız kardeşinizi kapıda bulursunuz: 'Abla ben erkenden geleyim dedim. Yapacak bir şey var mı?' İşte o an, tam o an, onu alıp sıkıştırıp sıkıştırıp göğsünüzden içeri sokasınız gelir.
Yaptığı her şeyle gurur duyarsınız. Başarıları, her tökezlemesinde ayağa kalıp yeniden yürümesi, hayatta attığı her bir adım gurur kaynağınız olur. Her geçen gün büyüdüğünü gözlerinizle görürsünüz ve ne ara bu kadar mükemmel bir genç kadın haline geldiğine inanamazsınız. Ablasınızdır, gururlusunuzdur.
Dünyada tadabileceğiniz en büyük sevgilerden birini tadarsınız. Onun için ölmeye , onun kılına zarar vereni öldürmeye hazırsınızdır. Biri ona 'Anneni mi daha çok seviyorsun, babanı mı?' diye sorduğunda 'Ablamı!' dediğini duyunca mutluluk gözyaşlarınızı içinize akıtırsınız.
Benim küçüğüm, Kedim, farem, her şeyim. Ben de en çok seni seviyorum. İyi ki doğrun, İyi ki varsın, iyi ki benim kardeşimsin.
Kardeş hayatta ki en önemli hazine bence.. düşünsenize tamamen anne ve babanızın genleri ile aslında size birçok yönüyle benzeyen bir varlık.. anne baba bu dünyadan göçünce sığınacağınız, güveneceğiniz, sevgisiyle şımaracağınız tek varlık.. ama kız kardeş bambaşka bir tat :) hele ki abla olmak.. O'nun., O özel, güzel, dünyalar harikası genç kadının gözünüzde hep küçücük kalması.. çok şükür benimde bir miniğim var.. 20sinde şuan ama hala minik ablası için :) Rabbim isteyen herkese hayırlı vakitte hayırlı evlatlar versin ve çocuklarınızın mutlaka 1 tane kardeşi olsun :) burdan da sesleniyim minik fareme., Ablasının Caniçiiii iyi ki benimsin.. seni çok seviyorummm...
KARDEŞ = İSPİTÇİLİK NOKTA.
hem 2 ablam hemde abim var , çok şanslıyım nediyeyim :D