Bir araya getirilince birbirini tamamlayan bu şiir parçalarının hepsinden ve ayrı ayrı her birinden çıkan cümle şudur: 'Yaşamak ne güzel şey!' Bütün bir şiir kuşağının zevk ve düşünce farklılıklarına rağmen kalemlerinden dökülenler aynı...
Bir araya getirilince birbirini tamamlayan bu şiir parçalarının hepsinden ve ayrı ayrı her birinden çıkan cümle şudur: 'Yaşamak ne güzel şey!' Bütün bir şiir kuşağının zevk ve düşünce farklılıklarına rağmen kalemlerinden dökülenler aynı...
Yaşamak ne güzel şey, Tarantababu!
Ah yeniden başlamak hayata
Çocukluğa, aşka ve sanata!
Şimdi ne güzel, yeni baştan
yürümeye ve sevmeye başlamak!
Rabbim, bir gök verdin ki bizlere
Rahatlanır kalbimiz her an yeniliğinden
O kadar sade, aydınlık, sonsuz,
O kadar kendiliğinden
Açıl toprak açıl
Kurulsun sofralar
Boğazına kadar öze boğulsun tohum
Çatlasın bereketinden dağlar
Gözümüz gönlümüz doysun
Deli eder insanı bu dünya;
Bu gece, bu yıldızlar, bu koku,
Bu tepeden tırnağa çiçek açmış ağaç
Yaşamak! Havada, suda, yerde yaşamak.
Soyun, şehrin sana giydirdiği gömlekten,
Ve gel benimle, kaçalım kaçalım...
Toprağa, ateşe, suya dönüş tekrar
Havada başıboş tüy gibi uçarak.
potinlerime ve paltoma
teşekkür etmeliyim.
teşekkür etmeliyim yağan kara,
bu güne bu sevince...
kara bastığım için şükür;
şükür,gökyüzüne ve toprağa;
ismini bilmediğim yıldızlara,
suya ve ateşe hamdolsun!
Adam yaşama sevinci içinde
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kaseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Ekmeğin havanın yumuşaklığını koydu