Bazı Ünlü düşünürlerin yaşadığı yılların çok ötesinde insanlar oldukları, kurdukları cümleler, kaleme aldıkları yazılarla anlaşılıyor. Bazı yazılar, kişiye o kelimelerde kendini buldururken bazı cümleler okuyana o konu hakkında çok farklı bir düşünce biçimi kazandırıyor.
Aşağıdaki ünlü düşünürlerin sözlerinde ders çıkaracağımız, sorgulayacağımız ve ya bize ütopik gelebilecek bazı yazıları derledim.
Belki de Bu Dünya Başka Bir Gezegenin Cehennemidir.
Hayata mutlu olmaya gelmediğini kabul ettiğinde mutlu olmaya başlıyorsun.
Ve hep kendi kendime soruyorum: beni bu dünyaya bağlayan nedir.
Genelde başlangıç olarak kastettiğimiz şey sondur ve bir sonu yaratmak için gereken şey başlangıçtır. Son başladığımız yerdir.
Anlamaya başlamanın ilk işaretlerinden biri ölme isteğidir .
Farkına varmıştım zaten; benim var olmaya hakkım yoktu. Rastgele ortaya çıkmıştım; bir taş, bir bitki, bir mikrop gibi var olup gidiyordum.
Her şey zehirdir. Mühim olan dozdur.
En büyük bilgelik şu andan zevk almayı hayatın en büyük amacı kılmaktır, çünkü tek gerçek budur, başka her şey düşünce oyunudur.
Ama bunun en büyük budalalığımız olduğunu da söyleyebiliriz, çünkü yalnızca kısa bir süre için var olan ve bir rüya gibi kaybolan içinde bulunduğumuz bu an asla ciddi bir çabaya değmez.
Özgürlük yalnız kalabilmeye denir. İnsanlardan uzaklaşabiliyorsan, onlara hiçbir muhtaçlığın, paraya ihtiyacın, sürüye uyma içgüdün, aşka, şana şöhrete hevesin ya da merakın yoksa özgürsündür; bunların hepsi sadece yalnızlıktan ve sessizlikten beslenir.
Yalnız yaşayamıyorsan doğuştan kölesin demektir. Ruhen ya da zihnen en yüce mertebelere ulaşmış olabilirsin: soylu bir kölesin öyleyse ya da zeki bir uşak; ama özgür değilsin.
İnsan kibirle kendini müthiş bir başarı olarak görür, ilahi bir varlığa layık gibi. Ancak bence kendisinin hayvanlardan geldiğini kabul etmek daha saygıya değer bir şey.
Hepimiz bazen birileriyle o kadar yakınlaşırız ki
dostluğumuzu ya da kardeşliğimizi
hiçbir şey engellemiyormuş gibi görünür,
bizi ayıran küçücük bir köprü vardır, hepsi o kadar.
Ama tam sen bu köprüye adım atacakken
sana şu soruyu sorsam :
'bu köprüyü geçip bana gelir misin?'
İşte o anda artık bunu istemeyiverirsin,
sorumu tekrarlasam öylece suskun kalırsın.
O andan itibaren aramıza dağlar ve azgın nehirler girer,
bizi ayıran ve birbirimize yabancılaştıran duvarlar bitiverir önümüzde
ve bir araya gelmek istesek de artık yapamayız.
Ama o küçücük köprüyü düşündüğünde
sözcüklere sığmayacak kadar büyüyüverir gözünde;
yutkunur ve şaşar kalırsın..
Eğer, yeniden başlayabilseydim yaşamaya,
İkincisinde daha çok hata yapardım.
Kusursuz olmaya çalışmaz, sırtüstü yatardım.
Neşeli olurdum, ilkinde olmadığım kadar,
Çok az şeyi
Ciddiyetle yapardım.
Temizlik sorun bile olmazdı asla.
Daha çok riske girerdim.
Seyahat ederdim daha fazla.
Daha çok güneş doğuşu izler,
Daha çok dağa tırmanır, daha çok nehirde yüzerdim.
Görmediğim bir çok yere giderdim.
Dondurma yerdim doyasıya ve daha az bezelye.
Gerçek sorunlarım olurdu hayali olanların yerine.
Yaşamın her anını gerçek ve verimli kılan insanlardandım.
Yeniden başlayabilseydim eğer, yalnız mutlu anlarım olurdu.
Farkında mısınız bilmem. yaşam budur zaten.
Anlar, sadece anlar. Siz de anı yaşayın.
Hiçbir yere yanında su, şemsiye ve paraşüt almadan,
Gitmeyen insanlardandım ben.
Yeniden başlayabilseydim eğer, hiçbir şey taşımazdım. Eğer yeniden başlayabilseydim,
İlkbaharda pabuçlarımı fırlatır atardım.
Ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayaklarla.
Bilinmeyen yollar keşfeder, güneşin tadına varır,
Çocuklarla oynardım, bir şansım olsaydı eğer.
Ama işte 85'indeyim ve biliyorum...
ÖLÜYORUM....