Çocukların hastalanması ebeveynler için kabustur. Hayat onlar için o anda duruverir ve çocuklarının eski sağlıklı günlerine dönebilmeleri için çırpınırlar. Nasıl mı?
Çocukların hastalanması ebeveynler için kabustur. Hayat onlar için o anda duruverir ve çocuklarının eski sağlıklı günlerine dönebilmeleri için çırpınırlar. Nasıl mı?
1 - Çocuğun ateşine bakılır,
2 - Yüksekse doktoruna haber verilir, çocuğun kıyafetleri inceltilir, ateşi düşmezse ılık bir duş aldırılır, çocuk istirahat ettirilir buna rağmen ateş düşmüyorsa doktora gidilir. Hastalık ve sebebi öğrenilir. Gereken tedbirler alınır, en son çare olarak ilaç vermek düşünülür.
1 - Çocuğun ateşine bakılır
2- Yüksekse hemen evde mevcut olan, büyük oğlan için alınmış ateş düşürücüden verilir, nasıl olsa oğlanda işe yaramıştı.
3- Ateş düşer ve rahatlanır
4- Gece ateş tekrar yükselir alelacele acile koşulur
5- Çocuk üşüyorum dediği için sıkıca battaniyeye sarılır
6- Kimse bizimle ilgilenmiyor diye kavga edilir
7- Doktor kızar diye ateş düşürücü verildiği gizlenir
8- Israrla doktordan ilaç istenir, geri kalan her şey unutulabilir
9- Eve gelinir gelinmez kutu kutu ilaçlar çocuğun burnunu sıka sıka içirilir
10- Çocuğun ateşi düşünce işlem bitmiştir. Doktorun ısrarla kontrole getirin sözleri unutulabilir. Ta ki bir daha ki ateşe kadar.
Güzel tespit. Türkiye'deki acillerin fuzulü hastalarla dolup taşmasının altındaki mentalite bu işte.
Aaaa yalnız ballı zencefilleri, nane limonları, ıhlamurları, çeşit çeşit çorbaları, bu konuya fazla kafa yoran bi anneyse daha bir onun bunun otunu yazmayı unutmuşsunuz :D